روزانه و اتفاق‌های دور و برم

دیشب همش یک ساعت زودتر از همیشه خوابیدم ولی شاید ۳ ساعت زودتر از همیشه بیدار شدم، خیلی هم سر حال بیدار شدم و به کارام رسیدم. 

اگه بتونم زودتر بخوابم خیلی خوبه، متاسفانه این عادت دیر خوابیدن تو خونه و خونواده‌ی ما همیشه بوده و بقیه دیر می‌خوابن و ساعت ۷ هم بیدارن و میرن سر کارشون اما من اینطوری نمی‌تونم و بدنم نمی‌کشه…

دیشب کلی ماجرا داشتم با مامانم، از ساعت ۷ تلاشم رو شروع کردم که ببرمش پیاده‌روی، ساعت ۹ بالاخره حاضر شده بود، وای که چقدر کلافه‌کننده‌ست اصرار کردن برای انجام هر کاری، نمی‌دونم چطور میشه راهنماییش کرد فعلا نتونستم راضیش کنم پیش مشاور و روانکاو هم بره… با خودم فکر می‌کنم چند در صد بچه‌ها تو سن و سال ما اینقدر برای خونواده زمان میذارن؟ هیچ منتی نیست و فقط سواله که از خودم می‌پرسم، سوال بعدی اینه پس کی نوبت خودم میشه؟

مثلا دیشب قرار بوده برم خونه چوپان که نشد، اصلا حتی به کسی نگفتم که چنین قراری دارم اما باز بخاطر کارای دیگه‌ای که برای انجام دادن بود خودم رو تو اولویت آخر گذاشتم. (راستی این جریان پیاده‌روی هر شب تکرار میشه و دستور پزشکش بوده که باید منظم پیاده‌روی بره)

امروز که بیدار شدم اسم کتاب‌هایی که باید تمومشون کنم رو نوشتم، یه کتاب به قول دوستی سفارشی هم نمیدونم با چه فازی خریده بودم که اصلا لامصب تموم نمیشه که نمیشه:( چرا انقدر نچسب بوده نویسنده و آخه اصلا این چه خاطراتی بوده که نوشته نمیدونم… با دوستم هر دو خریدیم و هر دو هم یه سره داریم نویسنده رو مورد عنایت قرار میدیم انگار مجبورمون کرده بودن بخریم:))

یه نکته‌ی جالب در مورد پسر یادم اومد که بگم، اولای آشنایی یا شاید نه اولای دوستیمون بود که من همش فکر می‌کردم پسر ساعت ۵ صبح بیدار میشه چون اون ساعتا یک دور بیدار شد و عموما یه پیامی هم بهم میداد. بعدها متوجه شدم اون ساعت مثلا بیدار میشه میره آب میخوره و بعدشم دوباره میخوابه:)))) 

کلا اولای روابط اینجوریه که آدم مایله خیلی از رفتارهای طرف مقابلش رو خوب و جالب ببینه و طبیعتا سحرخیزی هم خوبه دیگه… اینم بگم که خودش بهم گفته بود بعدش میخوابه و در واقع اصلا قصد نداشت گولم بزنه صرفا برداشت من از پیام‌های دریافتی تو اون ساعت این بود که وای به‌به! چقدر سحرخیز و خوبه و الان که فکر می‌کنم خنده‌م میگیره اصلا حتی ملاکمم نیست سحرخیز بودن آدما…

چند شب پیش بعد مدتها رفته بودیم یه رستورانی که خارج از شهره، میز بغلیمون ۶ نفر بودن که بی‌نهایت بلند بلند حرف میزدن و ما اصلا نتونستیم با هم صحبت کنیم چون واقعا صدای اونا بیشتر از صدای خودمون بود و از طرفی حرف‌هاشون هم جالب بود. ۳ تا زوج بودن و همه حرف‌هاشون در رابطه با سفرهایی بود که رفتن، قطر، لبنان، بالی و پوکت و … و از اون جالب‌تر در مورد عطرهایی که در سفرهای مختلف خریده بودن یا می‌خواستن بخرن و تو زمان سفرشون عطر فلان چند بوده… همون وسط یهو تصمیم گرفتن برن تاسوعا و عاشورا که تعطیلن ویلا بگیرن حوالی امین‌آباد و دور هم باشن، رفتن تو سایت جاجیگا و یه ویلا نشون کردن پر بود یکی دیگه که چقدر هم مفت بود شبی ۷ تومن انگار(مفت بود به گفته خودشون) بعد زنگ زدن به مالک و پرسیدن ما دوستای صمیمی هستیم، بخوام صادقانه بگم دوست‌دختر دوست‌پسریم میتونیم ویلاتون رو رزرو کنیم؟ یارو هم شرط کرد که زمان ورود فقط دو تا آقایون بیان کلید بگیرن و بعد بقیه بیان حله مشکلی نیست. خلاصه همون زمان که نشسته بودیم دو شب هم ویلا رزرو کردن و حتی! مشخص کردن کی عرق و شراب بخره(باز عین کلمه‌هایی بود که خودشون استفاده می‌کردن) و کی گوشت و مرغ برای کباب… 

نزدیکای یک شب بود که از جامون پاشدیم اونام پاشدن و فکر می‌کنید چی خیلی کنجکاومون کرده بود مادامیکه اونجا نشسته بودیم و حرف‌هاشون رو میشنیدیم؟ بله! خیلی مایل بودیم بدونیم ماشینشون چیه که در کمال ناباوری دو تاشون پراید قدیمی داشتن و یه تیبا:) یعنی چجوریه که اون همه خرج می‌کردن و سفر میرفتن و اون همه بریز و بپاش و ماشیناشون اینا بود؟ به دوست همراهم میگم ببین اینان نمونه‌ی تو حال زندگی کردن و فقط برای حال کردن خرج کردن تصور من این نبود از ماشیناشون تو چی؟ خیلی کوتاه جواب میده میگه نه واقعا نه نمی‌تونم باور کنم

اما به نظرم آدما یه بودجه مشخصی دارن و طبیعتا نمیشه همه کار رو با هم کرد، سفر رفت ماشین عوض کرد خونه رو بهتر کرد. میشه؟! پسر میگه همه چیز آدم باید توازن داشته باشه و نمیشه ماشینش اونقدر قدیمی و معمولی باشه و خونه‌ش یه خونه درست و حسابی تو مرکز شهر حتی… یا نمیشه ماشینش اون باشه و این همه سفرهای جورواجور رفته باشه، بگذریم که اخیرا دیدش یه کمی تغییر کرده و احساس می‌کنم باز میلش به خوش گذروندن بیشتر از جمع‌کردن شده… با احترام به همه کسایی که همیشه در حال جمع‌کردن مال و اموالن، ولی برای من اصلا جالب نیستن:)) نمیفهمم چی فکر می‌کنن آیا میخوان برای همسر، فرزند و نوه بذارن؟ یعنی خودشون سزاوارتر نیستن از اونا؟ بگذریم… یادم باشه در مورد تفاوت‌های خودم و پسر و بحثی که اخیرا در این مورد داشتیم هم بنویسم.