از من، از بازار رشت و از روزهای زندگیم…

پیام میده که چه بارون ریزی می‌باره…

با عجله میرم و لباس‌هایی که شب با دیدن هوای خوب گذاشتم تو بالکن خونه خشک شن رو جمع می‌کنم، وقتی می‌رسم که بارون خیلی خیلی تند شده و لباسها هم کمی خیس شدن و باید دوباره شسته بشن!

………..

روی گاز برای مامان فیله مرغ گذاشتم بپزه، مرغ با ادویه‌ی کم و قراره آبش غذای مامان بشه و مرغش غذای ما(البته قاطی خورشت می‌کنمش)

………..

قراره عمه اینا بیان ملاقات مامان، مراسم هفتم یکی از اقواممونه و همگی رفتن مراسم، مامان خوابه براش آب انگور میگیرم و لباسهای مشکیم رو می‌پوشم و ایرپادم رو برمیدارم که میبینم شارژ نداره و یه کمی ناراحت میشم چون از دیشب تو ذهنم بوده برم پیاده‌روی تند و در حین پیاده‌روی یه پادکست خوب گوش کنم،

با خودم میگم مهم نیست، بارونه حوصله‌م سر نمیره و کتونی‌های شسته‌م رو پام میکنم و میرم از در بیرون، تا میرسم تو حیاط خونه پیام میده که من سر کوچه منتظرت هستم بیا که با هم پیاده‌روی کنیم، آی میچسبه این قرارهای کوتاه و یهویی

دیگه نیازی به ایرپاد هم ندارم و می‌تونیم از در و دیوار و هرچیزی که برامون جالبه حرف بزنیم‌(طبیعتا خبر داده بودم که اگه یه درصد تونست همراهیم کنه)

……….

به پیشنهاد من میریم حوالی بازار، چای کمرباریک تو بارون نم‌نم،شنیدن صدای مردای قدیمی بازاری و گوش کردن به مکالماتشون، یه آقا میاد از کنارمون با یه گاری رد شه، هم جا تنگه و هم یه کم وزن بارش زیاده بلافاصله به آقای حدود ۶۰ ساله میاد کمکش و بهش میگه دیر بامویی امروز(دیر اومدی امروز)… آقای صاب‌گاری انگار یه کمی هم ناراحته با سر تاییدش میکنه، آقاهه که اومده کمکش در جواب میگه ولی اجور سب هیچکی نشتی(اینجور سیب هیچ‌کی نداشت!) بوشو که تره بازار ببه(برو که برات بازار خوب باشه یا همچین چیزی) دلم برای مکالمه‌شون میره، چقدر همدلی قشنگه چقدر… امیدوارم سیب‌هایی که شبیهش تو بازار نبود رو زود و خوب فروخته باشه

………..

با یه جعبه شیرینی بر میگردیم سمت خونه، دوباره بارون خیلی شدید شده و خیس خیسمون کرده جعبه شیرینی تقریبا داره به خمیر تبدیل میشه که میگیرمش زیر شالم، میرسیم به کوچه و میرسیم به بن‌بست خونه‌مون در رو به سختی باز میکنم، دستام پره با جعبه شیرینی و توت‌فرنگی…

میریم تو حیاطمون دوتایی، بهش گیاه شفلرای تو حیاط رو نشون میدم و میگم دیدی درخت شده؟ تا طبقه دو و تا پنجره اتاق من رسیده و میگه نه! واقعا این همش از همون گیاهه؟! ندیده بودم تا حالا چنین چیزی

خدافظی می‌کنیم و آروم کلید میندازم و میرم تو، مامان بیداره و منتظرم نشسته به محض دیدنم میگه که همش آب مرغ رو خورده و هم آبمیوه‌ای که براش گرفتم… یه آخیش از ته دل میگم و میرم تو آشپزخونه که میوه و شیرینی رو بچینم تو ظرف و منتظر اومدن مهمونا شم:)

………..

شب بعد رفتن مهمونا با خواهرم میرم کارگاه و تا دم صبح اونجاییم، وقتی میام تو تختم که روز شده و پست اتفاقای امروز رو می‌نویسم، دلم خوشه که روزای بهتری میاد و اون روزا من کمتر کار می‌کنم، بیشتر زندگی می‌کنم، با خودم فکر می‌کنم که زندگی هنوزم خیلی خیلی قشنگه و چقدر حیفه که من قشنگیاش رو نبینم، به خودم قول میدم بیشتر تو نوت گوشیم از خوبی‌های زندگیم بنویسم و سعی کنم اتفاق‌های کوچیک خوب رو برای خودم پررنگ‌تر کنم:)