درد دل

تو روزایی که خیلی سختم بود این زندگی به یکی از دوستام پول قرض دادم، تو روزایی که خیلی خیلی خیلی سختم شده بود زندگی… حتی یه پیام نداد حالم رو بپرسه، با اینکه در جریان بود چه روزایی رو می‌گذرونم. 

واقعا چطور برای دوستی که اونقدر هوات رو داشته اینجوری بی‌معرفتی می‌کنی؟ نکردی یه پیام بدی که حالت از شنیدن غصه‌هام بد نشه؟ خیلی بده بی‌معرفتی… خیلی

+ خدا رو شکر چوپان هست، خدا رو شکر پسرعموم هست و همینم خوبه دیگه، تو روزایی که پسر نیست و من بی‌نهایت احساس تنهایی و بی‌کسی می‌کنم. 

+ پسر تهرانه و باباش همچنان بی‌هوشه و اوضاع بدتر از قبله، خیلی دلم میخواد در موردش بیشتر بنویسم ولی حس می‌کنم هم از حوصله شما خارجه هم انرژی منفیش زیاده درد دل کردن در این مورد… وگرنه این کارو می‌کردم.