یه روزی آخرین بارمون بود، یه روزی آخرین روز خوشمون بود…

اومدم زنجان…

اونم درست تو روزایی که باید باشم و کلی کار دارم. 

+ صبح میریم بیرون، چه دلم برای اینجا تنگ شده بود… روزای نوجوونیم سالی دو سه بار می‌اومدیم برای کار بابا، چقدر زندگیم تغییر کرده، چقدر تغییر کرده

+ کاش خدا وقتی می‌خواست شرایط رو این همه تغییر بده از آدم می‌پرسید کمربندتو سفت بستی؟ آماده‌ای براش؟ لا و لوی این مسیر پر پیچ و خم، وسط این باد و طوفان یه وقت از پا در نیای… یه وقت نیفتی اون ته مهای دره… 

+ من که له شدم تو این مسیر، کاش یه کاری کنی برام، حیف نیست با اون همه مرام نیای دستی به سر و صورتم بکشی؟ حیف نیست دستمو نمی‌گیری بلندم کنی؟ واقعا جز تو کی می‌تونه نجاتمون بده… هوم؟