خونه‌ی قدیمی

نمازم داشت قضا میشد و ساعت مناسبی نبود، بهم پیشنهاد داد بریم خونه‌شون که خالی از سکنه‌ست:دی نمازمو بخونم و چون تنها جایی بود که به ذهنمون رسیده بود قبول کردم، البته که شناختم اونقدری شده بود که بدونم به هیچ عنوان خطری تهدیدم نمی‌کنه

وقتی نمازمو خوندم بهم گفت شبای تابستون درست همینجا می‌خوابیده، چون اتاقا کولر نداشتن و اینجا کولر داشت و حسابی خنک بود. ازش پرسیدم چرا اینجا رو اجاره نمیدین؟ گفت چون نیاز به تعمیر داره... به خونه اینجوری باید حسابی برسی تا بشه خونه برای اجاره دادن

جلوی تراس ایستاده بود و بیرونو نگاه می‌کرد، ازش پرسیدم هیچ‌وقت با خودت فکر کردی اینجا زندگی کنی؟(حدس میزدم بخواد در این مورد باهام حرف بزنه چون سری پیش ازم پرسیده بود نظرم درباره زندگی تو خونه قدیمی چیه)

گفت خودم که خیلی دوس دارم، چون اینجوری میتونم از پولم استفاده‌ی‌ بهتری کنم. اینجوری میتونم اون خونه رو بفروشم باهاش یه کاری کنم و اینجا هم مال خودمونه و کسی بلندم نمی‌کنه

آب دهان قورت داده، تقوا پیشه کرده و حرفی نزدم دیرتر بهش گفتم تو که خونه خریدی، گفت خب فرض رو میذاریم رو اینکه بخوایم اونجا رو بفروشیم و با پولش یه کاری کنیم. یهو انگار پارچ آب سرد ریخته باشن روم... نمی‌تونستم درک کنم چطور ممکنه بخواد زندگیشو تو یه خونه قدیمی که توش بزرگ شده شروع کنه، دوستم نداشتم مخالفت کنم چون لازمه محتاط‌تر باشم و باعث نشم فکر‌کنه همه چیز تموم شده

+ فعلا تا اینجا رو نوشتم که افکارم جمع و جور شه و درباره کاج بنویسم، کاج اسم خونه‌ی‌ جدیدیه که تازگی خریده