افشین یداللهی هم...

امسال با هر مرگ یکبار دیگه حامد رو خاک کردم، یکبار دیگه همه ی اون روزها برام تکرار شد و خدا هم کم نذاشت، هفته ای یکی دو تا مرگ جلوی چشمم آورد تا درد رو بیشتر احساس کنم، جالبه هیچ کدوم اینا باعث نشد کمتر گناه کنم.

سه روز پیش استادم یهو یه تیکه از یه شعری رو خوند و پرسید چرا این اومده توی ذهنم؟ شاعرش کیه؟ گفتم بابا این مال مدار صفر درجه س دیگه، فلانی شاعرشه... 

حالا فلانی هم بین ما نیست، به همین راحتی

و من دارم فکر می کنم ما ها تا کی زنده ایم؟ واقعا تا کی؟

+ پارسال عید کتابشونو هدیه گرفتم.