دنیای مجازی دوس داشتنی من و دنیای واقعی کوچیک لعنتی

احساس نا امنی بهم دست میده وقتی چیزی رو از کسی پنهون می کنم و از جای دیگه ای میفهمه... همیشه اینجوری بودم ولی نه اینقدر

استادم بارها ازم پرسیده بود کارم چیه و من کاری کرده بودم که بی خیالش شه و بهش نمی گفتم، فقط گفته بودم ربطی به هیچ کدوم از مدارک دانشگاهیم نداره، امروز دم ظهر به روم آورد که می دونه من کیک درست می کنم و خانومش گفت من حتی کیکاتونم خوردم!!!!!!! و سند و مدرک آورد که ایناهاش ببینید کیکمونو... و کاشف به عمل اومد اون روزی که من کیک پختم و رفتم تهران و ملاقات داشتم با استادهام خانوم یکیشون اینجا بود و رفته بود تولدی که کیکشو ما درست کرده بودیم:|

اولش که پرسید خانوم ر. شما کارگاه شیرینی پزی دارید؟ من یک لحظه قلبم وایساد، خودم که ایستاده بودم نشستم، با چشای گرد گفتم نههه و منظورم مفی حرفش نبود، صرفا خواستم بگم یعنی از کجا فهمیدی؟!

اتفاق عجیبی بود ولی مجبور شدم بگم حدسش درست بوده و بپرسم چرا این حدس رو زده که بعد توضیح بدن از کجا می دونن... هعی:( یعنی شد من نخوام یکی یه چیزو بدونه و این اتفاق بیفته؟