من خوبم، شماها خوبین؟

وبلاگ نویسی، مبتذل نویسی حتی و الخ

امروز پستی رو خوندم و به این فکر کردم که وبلاگ من به اعتقاد خیلی ها، و واقعا خیلیها یا شاید همه مبتذل نویسی به نظر میاد و شر و ورهای عام پسندانه، اما من هرگز از این بابت ناراحت نبودم و یا حتی سعی نکردم کم کم دور شم از این نوع نوشتار و خاطرات و ... اما خب این خیلی بده که من بدونم مبتذل نویس هستم و اهمیتی ندم.

من هیچ وقت با هدف خاصی به نوشتن شروع نکردم، امروز خوندن اون پست باعث شد به فکر فرو برم. خب طبیعیه انجام هر کاری بدون هدف باعث از بین رفتن انرژی های مفید آدم میشه، وقتی زیاد بهش فکر کردم دیدم اونقدرا هم  اهمیتی نداره با چه هدفی شروع شده، مهم حالاست که من بدون اینکه قصد داشته باشم اینقدر دوستای واقعی داشته باشم، دارم. من خیلی خیلی بیشتر ازظرفیت، توان و حتی لیاقتم از اینجا به دست آوردم...

من خیلی چیزا به دست آوردم، خیلی چیزها که هیچ برنامه ای برای به دست آوردنشون نداشتم و این یه موفقیت کاملا اتفاقی و البته خوشحال کننده ست. 

پ.ن: اگر نوشته های منم مبتذل نبود، کم خواننده تر از حالا بودم؟ طبق اون نظریه باید اینطور باشه یعنی...