روز خوبی بود امروز...

چقدر وقتی آدم دور و برمه حالم خوبه، حتی اگه این آدما برای عرض تسلیت دور هم جمع شده باشن... نمازمون رو هم به جماعت خوندیم، خیلی لذت بخش بود.

دقایقی پیش رسیدیم رشت، از انزلی تا رشت با بچه های خااه ی مرحوم گل گفتیم و گل شنفتیم، برای فردا برنامه ریختیم(سوم در رشت) و خاطرات کودکی رو زنده کردیم. میم خاطره های خیلی جالبی برای گفتن داشت و قصد دارم به زودی برنامه ی دیدار بچه ها رو مهیا کنم و خوشحالش کنم، اینطور که میگه خیلی خیلی تمایل داره با ما رفت و آمد داشته باشن. یکی از اعضا و افراد مدعو غیر ایرانیه...

  راستی من بهتون نگفتم، ولی ما یه عروس خارجکی تو خونواده مون داریم که از عشق زیادش به ایران خونواده ش رو ترک می کنه و میاد برای مدتی اینجا زندگی کنه که فامیل جان ما طی یک جریاناتی ایشون رو می بینه و از راه به در می کنه، امروز اومد و شماره م رو ازم گرفت. گفت اگر ایرادی نداره خیلی دوست داره با دختر زیبایی مثل من دوست باشه. اگر ایرانی بود هرگز اینجوری اقدام نمی کرد برای دوستی و البته که من هم واژه ی زیبا رو به خودم نگرفتم و فهمیدم برای آغاز صحبت و پیشقدم شدن برای دوستی اینطوری شروع کرده... درهرحال فارسی زبان دومشه!

گفت شماره ت رو برام می نویسی؟ شماره م رو توی گوشی شوهرش سیو کردم براش و وقتی خواستم اسمم رو بنویسم گفت نه، فارسی ننویس... چون من یه دوست عرب به اسم تو دارم و اینجوری قاطی میشه، فینگیلیش بنویس! و من فینگیلیش نوشتم... بی درنگ گوشی رو ازم گرفت و لبخند زنان گذاشتش توی جیب شوهرش! انگار عملیات خاصی رو با موفقیت پشت سر گذاشته باشه، همسرش هم سرش رو به علامت تایید تکون داد و لبخندی از ته دل بهم تحویل داد و برام خم شد. انگار خیلی خوشحال شده باشه که من با روی خوش شماره م رو دادم.

A اسمش رو حرف به حرف بهم گفت و املاش رو هم تذکر داد که اشتباه ننویسم، اما من شماره ش رو نگرفتم و فقط لبخند زدم و گفتم املا و معنی اسم قشنگت همیشه یادم می مونه...

و حالا غصه م شده که نکنه فکر کنه من دعوتش به دوستی رو اینجوری مودبانه رد کردم:( چون من چنین قصدی نداشتم، فقط فکرکردم همین که اون داره شماره م رو کافیه...