خبر آمد خبری در راه است...

دوست ندارم وقتی خودش نیست در اتاقش باشم، به همین دلیل کنار در اتاقش نشستم روی صندلی انتظار و کتابم را می خوانم، کیف و وسایلم داخل اتاق است، می آید میگوید یک الهی شکر بگو، و بعد خودش بلند می گوید الهی شکررر الهی شکر

خبر آمد خبری در راه است و می رود توی اتاق و پرونده ای که در دست دارد را پرت می کند روی میز و چشم هایش را می بندد. احتمالا غرق رویا شده از این اتفاق(!) که فقط یک قول ابلهانه ست و نه چیزی بیش از آن و پیشتر هم قولی داده اند و پس گرفته اند.

با خودم فکر می کنم چقدر ذوق این اتفاق را دارد، برای این مرد گنده کمی عجیب نیست؟! این همه ذوق دقیقا برای چیست و سعی می کنم یاد بگیرم... کیف می کنم از دیدن انرژیش، خدا حفظش کند برای خانواده اش و برای خانواده ی دانشگاهی اش :)

  میگه با بیمارستان هم هماهنگ کردم، با خودم فکر می کنم ما کجای کاریم و اون کجای کار... ما هنوز یک قدمم پیش نرفتیم و من از خودم بسیار ناراضیم و اون...... خدایا مددی، به صاحب عزیز این ماهت قسم مددی