هیجان یا تنش... مساله این است.

شایدم راس میگه ها، مثلا من اصلا لازم نبود خودمو به این روز بندازم که هی بخوام برم و بیام برای دیدن استادم و پرسیدن سوالامو خوندن کتاب... ولی خودمو انداختم وسط ماجرایی که می دونستم بیشتر از چیزی که فکرشو می کنم زمان لازم داره!

یا مثلا من آدم خوشحال تری هستم وقتی کار سرم ریخته و تحت فشارم، نه فشارهای عصبی البته که واقعا ظرفیتش رو ندارم. در مجموع وقتی به قضیه نگاه می کنم می بینم زندگی پر هیجانی دارم و نمی دونم قصد داشتن چونان زندگی رو داشتم یا نه، ولی هیجان زندگیم اصلا کم نیست و به واقع آرام و قرار ندارم.

  چوپان امروز سر یه جریانی بهم گفت زندگی پر تنشی خواهم داشت احتمالا در آینده، حالا نمی دونم روی چه حسابی ولی با قسمت پر هیجانش موافقم... من آدم زندگی خیلی یواش و آروم نیستم و دوس دارم اتفاقای خوب و تازه رو، از روتین بودن خسته میشم و حتی اعتراف می کنم که بدم نمیاد از قهرهای کودکانه ی کوتاه مدت چون بعدش آشتی کردن خیلی هیجان میده بهم... 

ضمنا تنش می تونه در اذهان مختلف شدت متفاوتی داشته باشه، لزوما تنش یک واژه ی بسیار منفی نیست.