هنوز بیدارم، هنوووز

از صبح تا دقایقی پیش سر پا بودم و حتی فرصت خوردن ناهار دو لقمه ایم رو هم نداشتم، شب که اومدم خونه بوی آش دوغ مادرم نابودم کرد و به اندازه ی صبحانه، ناهار و شام امروز و فردام خوردم و حالا منتظرم که به ملکوت اعلا بپیوندم. 

  هر روز مقادیر زیادی کارهام پیش میره و من سخت کوشانه کار می کنم، معتقدم خدا داره به زمانم برکت میده وگرنه من جون این همه بیداری و کار کردن داشتم مگه؟