شاداب طور با دامن گلگلیمون می ریم که برای اومدن خواهر آماااده شیم.

امروز که چشم باز کردم ناسپاسی کردن شروع شد و کمی دیرتر گله کردم به دوستی که دلتنگم کرده و کم پیداست. انرژی های مثبتم به صفر رسیده بود با همون دو حرکت فوق، از اتاقم بیرون زدم، ظرفها رو شستم و آهنگ خوب گوش کردم و از خدا عذر خواستم که اینقد بی شعور و کم بین و شاکی میشم گاهی، حالم خوب شد یهو و حالا دارم شاداب طور می رم سر وقت خرد کردن گردوها، ساتوری کردن شکلات و پختن کیک... کم کم داره باورم میشه من آدم کار بیرون نیستم و این خودش یه اتفاق خوشه :)

+ واژه ی شاداب طور خیلی خوبه، ندزدینش:دی

+ وای روزهای عجیبیه و من هیچ وقت فکر نمی کردم برای گرفتن آرامش به کارگاه فینگیلیمون پناه ببرم. یه بار باید براتون بگم کارگاهمون چه جای کثیف و بدی بود و ما چقد زحمت کشیدیم تا تبدیل به اینی که هست بشه...