خونه، جهیزیه و دوستان گل و بلبل

واقعا لازمه این همه هزینه اول زندگی برای خونه و جهیزیه؟

همیشه نظرم این بود که این هزینه ها مسخره ست و حالا بعد دیدن زندگی دوستم مطمین تر شدم.

عجیب اینجاست که با قرض و سختی هم همه چیز رو خریدن و سخت تحت فشارن! 

+ از معدود ویژگی های خوب خانوادگی ما اینه که دیدن جهیزیه ی کسی نمیریم. اصلا همچین رسم مسخره ای نداریم! الحمدلله... یعنی فک نکنید کلا خوبیم، چون خیییلی بدیم ولی این خوبی رو داریم:-" 

+ یه عروسی در پیش داریم که ایشونم ازدواج دومشونه، هرچه من و خواهرم تنبل بودیم در امور عاشقانه و ازدواجی، هم سن و سالامون تو فامیل زرنگ بودن و همه شون بدون هیچ گونه استثنایی دو بار دو بار ازدواج کردن :دی 

البته رابطه ی صمیمانه ای نداریم اما بنا به دلایلی وقتی دنبال خونه بود شماره م رو از کسی گرفت، بهم پی ام داد و یه سری سوال پرسید در باب زندگی در خانه ی بزرگ و کوچک، گفت فلانی میگه تو تجربه ت تو خرید اثاثیه ی خونه خوبه گفتم بپرسم مبل از کجا بگیریم. بهش گفتم من تجربه ای ندارم فقط مبلای فلانجا خوبن به نظرم، همین. و درباره خونه نه خیلی کوچیک حالا اما خونه ی کوچیک تر و زیر 100 متر دردسرش کمتره، تو که قوم و خویش راه دور نداری بیان خونه ت بخوان شب بمونن، همه شب بر میگردن خونه هاشون، نیم ساعت تا شهرتون راهه دیگه... درباره محلمون پرسید که گفتم خوب نیست و پرسید کجای رشت خوبه به نظرت:دی؟ گفتم هیچ کجاش، یعنی خیابون هایی هستن که دوس دارم ولی کوچه هاش رو اکثرا دوس ندارم و خب نظر خاصی ندارم که کجا برای زندگی بهتره...

خلاصه بعد کلی مشورت با من! زن و شوهر پولاشونو رو هم گذاشتن و یه خونه ی نسبتا بزرگ(اول زندگیشونه و دو نفرن) رهن کردن. خونه حدود 130متر بود... 

بعد این جریان باید کم کم جهیزیه می خرید که جای یک دست مبل، ناچار بود دو تا بخره و خب چون خونه سه خوابه بود. اتاق های دیگه هم باید به نحوی پر می شد و برای یکی تخت میهمان نو خرید و برای دیگری میز تحریر و ...این لا به لا هی پی ام میداد که خیلی هزینه ها بالاست و کمرمون خم شد! و من واقعا در عجب بودم که چطور قبل خرید جهیزیه به اینا فکر نکرده

بعد قسمت ناراحت کننده ی ماجرا این بود که این دوستمون ازم ناراحت بود و خودم خبر نداشتم، امروز بهم میگه تو نگفتی چقدر باید بریم زیر بار قرض و فقط میگفتی خونه کوچیک بهتره، نمی گفتی خرید واسه خونه ی بزرگ سخت تره!!! منم تجربه نداشتم! حتی فرش هم 4 تا باید بخرم، پول زیادتر می خواد و من موندم واقعا یه دختر 25ساله اونقدری عاقل و بالغ نیست که خودش اینا رو بفهمه؟ :|

از همه باحال تر اینکه سال دیگه اگه بخواد خونه ش رو عوض کنه باز باید خونه ی همینقدری بگیره و کلی رهن و اجاره بده، چون اسباب و اثاثیه ش تو یه خونه 60 70 متری که جا نمیشه!!! موندم چه عذابی به خودمون میدیم ما ها، سر چی واقعا؟ بعد این فرافکنیمون چی میگه؟! 

+ آخ اینقد دلم می خواد به پاطمه زنگ بزنم و غیبت کنیم. حیف که قول دادم به خودم وقتم صرف همچو گناه هایی نشه:| حیف واقعا

+ راستی خاله ی فاطمه هم به رحمت خدا رفت و فردا راهی تهرانن برای مراسمشون... تازه هفتم بابابزرگش شده بود! میگه مگی بیخیال ما نمیشه این مرگ و میر و فلاکت چرا:))؟! واقعا از اتفاقای بد پشت هم خنده م می گیره گاهی... از غصه ی زیاد البته