امروز ما اینگونه بود.

امروز را روز حمالی می نامیم. 

امروز را روز دل درد و دلپیچه و سردرد می نامیم.

امروز را روز دقایقی خیال پردازی بعد از حدود یک ماه می نامیم.

امروز را کلا عصر جمعه می نامیم، والا به قرآن

امروز را روز اصلا اشک نریختن هم می نامیم حتی... اصلا اشک نریختیم هیچ کدام از اعضای خانواده و احتمالا فردا روز سخت کوشی در گریه نام گزاری شود. 

+ بعد امروز خیال پردازی اینقدر چسبیده بود که دلم می خواست وهم و خیالم رو تا ابد ادامه بدم.

+ من آدمیم که اگر ترس از اطرافیانم رو نداشتم دست به خیلی کارها ممکن بود بزنم، البته که ترس از خدا هم باید در نظر گرفت. اگه اینا نبود من خیلی انسان رهایی بودم و چقدر هم خوش تر می گذشت.