شهریور ما

یکی از شهریوریهای خوب دنیا مال ماست. مامانم...

امسال روز زن خیلی عجیب پیچید و ما چیزی برای مامان هدیه نخریدیم، وقتی مشهد بودیم و دنبال ساعت برای هانی یه ساعت دیدیم که خوشمون اومد و قیمتشم متناسب با جیبمون بود! 

خریدیم و با هزار دوز و کلک از چشم مادر دور نگهش داشتیم:|

گفتیم 19مرداد که سالگرد ازدواجه بهش میدیم، که فکر کنم فردا هفتم بود یا همچو چیزی و در کل اصلا خونه نبودیم که بخوایم تبریکی خشک و خالی بهش بگیم، چه برسه به دادن کادو...

حالا منتظر تولدشیم، امید که این یکی نپیچه! بازم البته مامانم خونه نیست و این بار از خونه ی عمه م رفته خونه ی مامانیم، مامانی طفلی دستش ضرب دیده و مچ پاش هم شکسته... چقدر ذوق داشت که واسه تولد مامانم دوتایی بریم بیرون واسش خرید کنیم و اونم که اینجوری شد... چقدر همه ی خانواده احتیاج به روزای آروم و خوش داریم، دلخوشی لازمیم همه، واقعا همه...

بابا دیروز رفته بود تهران که صحبت کنه و تصمیم بگیره برای رفتن به تهران یا نه و شب که برگشت هیچ چیزی در رابطه با تصمیمش نگفت و ما حیرون بودیم که چی شده بالاخره و خب طبیعیه که برامون مهم باشه... تنها راه فضولی و رفع کنجکاوی گوشیش بود که ببینم چیزی عایدم میشه یا نه و وقتی اس ام اس ها و پی امهای تلگرامیشو خوندم متوجه شدم گویا مجبوره بره تهران و این خلاف میلشه، به همین دلیلم حرفی نزده! از همه عجیب تر این بود که اس ام اسی به کسی داده بود که مضطرب ترم کرد و اونم کاری بود ولی یه کار خصوصی که دوسش نداشت و کارخونه ش رو هم دوست نداشت و حالا دلم می گیره اگر مجبور شه بخواد باهاشون همکاری کنه برای پول... خیلی دردناکه این اتفاق

دکتر ب. با تمام اختلافات اعتقادی که باهاش داشتم و داشت بابا، یکی از بزرگترین و حمایتگر ترین انسانهاییست که به عمرم دیدم، و البته از حلال ترین های ایران... ابدا مفهوم نیست برام یه سری مسایل و سخته اینجا ازش صحبت کردن، سخت که نه، از نظر امنیتی ترجیح میدم جایی مکتوب نکنم حسم رو نسبت به خیلی چیزا