فشار کارای دانشگاه کمر شکنه ولی ما همچنان مقاومت می کنیم و برنامه های مفرح می ریزیم برای تحمل وضع موجود:دی

از اونجایی که تهرانیهای وبلاگم خیلی زیادن(بگید هزار ماشالا) و خیلی زیاد هم با محبتن، مجبورم اعلام کنم که سفر پیش رو تهران و نیست. اه:دی 

بعد من خیلیا رو دوس دارم ببینم، آخرشم میام تهران و هیییچ کی رو نمیبینم احتمالا، ایش :دی

و اینقدر شماها خوب و باحالید که دلم خواسته خیلی زود برنامه ی سفر به تهران حتی چند ساعته بچینم، نیاز به خرید چند تا کتاب دارم که خب باید بیام ولی کی؟ نمی دونم... از یه وری بابا یک ماه مرخصی گرفته و تهران نمیره. وگرنه می دادم اوشون بخرن، خلاصه اینجوری دیگه

آقا من تا پیش از اومدنهای متعدد به تهرانم در سال 94 و 5(خدایی 5 6بار تهران رفتما)همیشه ذهنیتم این بود که ترجیح میدم با شهرستانیها دوست باشم و فیلان، حالا دلایل خاصی برای خودم داشتم. بعد الان نگاه می کنم می بینم این دوستای خیلی خوبم توشون اصیل های تهرانی هم هست و تهران نشینها هم هستن و به نظرم دلیلم بلیهانه بوده و واسه خودم متاسفم، شمام واسم متاسف باشید حتی

+ خب شماها چه خبر؟ زندگی گشنگه؟! سینما رفتین ماه رمضونی؟ اگه بله چی دیدین؟ پسندیدین؟ عبادت کردین؟ من نکردم هیچی و خیلی غمگین و نادمم:دی