آتش دل با کلامت هم صدا شد...

از خودم بدم میاد که اینقدر خوب بازی می کنم.

که دلم داره از غم می ترکه و نیشم تا بناگوش بازه، که تو بحران شدیدم از چند جهت و حتی دیگه دستم به نوشتن مشکلاتمم نمیره... 

خیلی خسته م، خیلی تنها و راه خیلی طولانیه، تا وقتی قدم های محکمی تو این مسیر برنداشتم نمی خوام ازشون حرف بزنم. از طرفی احساس می کنم باید با کسی درباره ش حرف بزنم، برای سبک شدن و آروم شدنم

+ حالم به ظاهر خوبه ها، به باطن هم خوبه، فقط تو بد شرایطیم، تو بعد وضعیتیم... خیلی سختم شده، خیلی دلم بغل می خواد، خیلی دلم نوازش می خواد، خیلی دلم یه همراه برای این مسیر لعنتی می خواد.