شاید بهتره در اینجام تخته شه...

دوستای عزیزم، شماها خیلی خوبید که منو می خونید، اصلا خیلی خیلی خوبید و من می دونم که ازم انتظار دارید بخونمتون، و اگر می خونمتون کامنت بذارم. خب من این کارو نمی کنم و تقریبا هر روز از یکی از شماها کامنت گلگی دارم که چرا این رابطه یک طرفه ست؟ چرا می خونی و کامنت نمی ذاری؟ یا اصلا چرا ما رو نمی خونی؟

خب این داستان باعث شده خیلی فکر کنم، تمام این ماه اخیر پس ذهنم بود که چه کاری می تونم انجام بدم و انگار هیچ راهی نیست و من نه واقعا فرصت خوندن دارم، نه فرصت زیادی برای کامنت گذاشتن... اگر خیلی حس کنم حرفی تو دلمه میگم، وگرنه سعی می کنم وبلاگهای بیشتری رو بخونم(در صورت وجود وقت آزاد) و از حالا ازتون خواهش می کنم، عاجزانه تقاضا می کنم اگر انتظار دارید من هم مثل شما مهربون باشم، اینجا نیاید و من رو عفو کنید. من سعی می کنم خیلی وقتها کامنتدونیم رو ببندم، برای جلوگیری از این دلخوری... و خب انگار جواب نمیده

+ اگر پیشنهادی دارید بهم بدید، من واقعا دوست ندارم دوستهای خوبم اینقدر ازم دلگیر باشن.

+ صرفا برای مثال میگم، آنا، شباهنگ و ... از دوستای خوبم هستن که به ندرت اسمم تو کامنتدونیهاشون دیده میشه. این دلیل بی مهری من به این دوستاست؟ تازه همیشه هم می خونمشون:) ولی در سکوت

+ دوست عزیزی که گلگی کرده بودی، خیلی عزیزی و اینکه من امروز بارها تلاش کردم و وبلاگت برام باز نشد. همینجا جواب رو نوشتم، هم برای شما و هم برای سایر دوستام:)