یکی از ویژگی های من اینه که خیلی وقتا تو تنهاییم می خندم!

نشسته بودم پشت میز و جلومم جزوه باز بود، یهو یاد خاطرات ماه رمضون پارسال کردم، مهمونیا، تولد هانی و در انتها سینما رفتنامون با چوپان... 

یهو خیلی ابلهانه شروع کردم به خندیدن، شما یادتون نیست احتمالا ولی ما پارسال در حالیکه له له می زدیم از تشنگی و حتی گشنگی قصد کردیم بریم سینما، این آقاهه که بلیت ها رو دریافت می کنه اصرار داشتن بوفه بازه و بفرمایید خرید کنید، حتی دیدن ما تو سالن نشستیم دست خالی بهمون اشاره کردن که پاشید برید خرید کنید. ما هم پوزخندی زدیم و اینا... 

آقا با شروع تبلیغات همون آقای مذکور مشوق به خرید از بوفه ی سینما اومد و میگفت ماه رمضونه! حق خوردن و آشامیدن در سینما رو ندارید و ما نفله شده بودیم از خنده... خب مرتیکه! این همه اصرار کردی بیاین بخرین که ببرن خونه بخورن:))؟! ینی این سینماچی(!) های ما راس راسی یه طوریشون میشه، آدمای به غایت مزخرفی هستن!!! 

خلاصه که تا بخواین سر این جریان خل وضعانه خندیدم