پول یکی از فاکتورهاست.

 پست مقادیر زیادی خاله زنکیه، می تونید نخونید. چیزی که تو جمع دوستان، آشنایان و حتی تو وبلاگها می بینم برام اخیرا جالب شده، اونقدر جالب شده که خواستم نظرتون رو بدونم، یه سری خصوصی جواب دادن و اتفاقا یکی از همین خصوصی ها همونی رو گفت که من منتظر بودم. خیلیهاتون جوابهاتون منطقی بود و اصلا اونی که من دنبالش بودم نبود، ولی در مجموع به عنوان یه خانم اکثرا ناراحت میشیم که به جیب خودمون و یا پدرمون نگاه کنن بیان خواستگاری...

جواب اون دوست خصوصی این بود:

"من تو زندگی دوران مجردیم زیاد سختی کشیدم، پس دوست دارم همسرم پولدار باشه" 

خب حالا سوال من اینه همین شمایی که فکر می کنی همسرت باید پولدار باشه و اصلا هم به نظرت بد نیست که ملاکت پولدار بودن طرف باشه(یکی از ملاکهاته و نه همش) چرا بد می دونی که وقتی یه پسر با شرایط مشابه میره خواستگاری دختری که پولدارتره؟ 

به شخصه معتقدم همونقدری که ما برامون مهمه طرفمون پولدار باشه، برای اون آقا هم می تونه مهم باشه و هیچ هم عیب نیست. همونقدر که ما فک می کنیم سختی کشیدیم و دوس داریم زندگی آینده مون آروم تر باشه، یه آقا هم حق داره! مثلا پسری که تا 28 9 سالگیش فقط درس خونده و واقعا هم فرصت کار کردن نداشته، نباید بخواد زندگیش رو جایی بنا کنه که طرفش کمی وضعیت مالی بهتری داشته باشه و امید داشته باشه خودشم به آرامش برسه؟

درست نیست بخاطر پول بخواد پا پیش بذاره و اصلا افتضاحه... ولی خیلی عادیه که فکر کنه با ازدواج با شمای پولدار زندگی آروم تری خواهد داشت و از نظر من هیچ ایرادی بهش وارد نیست. اینقدر آقایون رو بد ذات نبینید و فکر نکنید فلانی بخاطر پولم اومده دنبالم، شاید واقعا اینطور نباشه و تنها ملاک پولتون نباشه و بعدش هم وقتی خودتون دنبال خواستگار پولدارید باید براتون عادی باشه که پسرام دنبالش باشن... هوم؟

+ من نظرم رو میگم، نظر من اینه که باید هم کفو بود، ولی خیلی طبیعیه که یکی کمی بالاتر و یکی پایین تر باشه از نظر مالی، یکی کمی با ایمان تر از طرف مقابلش باشه و الخ...  و واقعا برای من ثروتمند بودن طرفم اهمیتی نداره، فقط در حدی باشه که خودش اذیت نشه و بتونه یه سری نیازهام رو برآورده کنه، بیشتر از حد نرمالش که دیگه مشکل خودمه و خودم باید از حقوقم و پس اندازم خرج کنم. 

برای مثال من اگه روزی بخوام ازدواج کنم، مساله ی ایمان و اخلاقش برام کفایت می کنه و چه بسا که خونه ای هم داشته باشم با همین آدم با اخلاق برم توش و زندگی کنم و ابدا فکر نمی کنم اومده که ازم سواستفاده کنه، اینجوری باشه من هم با این آدم ازدواج کردم که از ایمان زیادش سواستفاده کنم؟! خلاصه که کمتر سخت بگیرید... اگه مردونگیش بهتون ثابت شد و اگه خانواده امکانش رو داشتن بهش کمک کنید که پیشرفت کنه کنارتون و از اونم مثلا بخواید کمکتون کنه که با ایمان تر شید! 

+ خلاصه اگه موافق برابری حقوق زن و مردیم همه جوره باشیم و اگه نیستیم که خب دیگه هیچی... ولی خیلی زشته که ما به پولشون فک کنیم و وقتی اونا کمی به این قضیه فکر کنن(تازه اکثرا هم چیزی عایدشون نمیشه از پول پدرزن) بی شعورن و احمقن و فلان و بهمان؟! زشته خب دیگه این حرفا

+ پست غرغرانه ای شد و احتمالا الان ماجرای زنان علیه زنان پیش کشیده میشه! کامنتها بازه و می تونید مخالفت یا موافقتتون رو اعلام کنید. شاید جوابی ندم که بحث نشه:| ولی می خونم خب... 

+ صدباره اعلام می کنم نه می خوام ازدواج کنم، نه قصدشو دارم و نه هیچ کسی بهم پیشنهادی داده، دعا برای تاهلمم نکنید، چون دعاتون هدر میره وقتی من شرایطش رو ندارم. این پست هم مشکل من و دوستم بود که در تکاپوی خواستگاری های متعدده و تهش فک می کنه نکنه فلانی بخاطر پولم اومده و دلش به همین ماشین ارزون من و 4تا رخت و لباسم خوشه...