و خداحافظ تهران...

هیچ وقت از خداحافظی خوشم نیومده، همیشه ی خدا وقت رفتن احساس می کنم یک بخش از روحم رو جا گذاشتم، مهم نیست که تو کدوم شهرم،  وقت رفتن می دونم که دلتنگش خواهم شد. اینا مهم نیست، مهم اینه که انگار من یاد گرفتم خوش بگذرونم... و می تونم تو هر شهری خوش بگذرونم...

دوستای خوب مثل بادبادک حالمو خوب می کنن ^-^

+ برج میلاد، امروز عصر، بارونم می بارید، منم که رشتی، خب؟ منم که رشتی... احساس می کردم دارم پرواز می کنم تو آسمون ابری و هوای بارونی تهران ^-^ 

+ شاید حالا حالاها نشه بیام تهران، دوستای عزیزم، خدا رو بخاطر وجودتون هزار هزار بار شکر می کنم. از ته ته دلم...