از آرزوهای برآورده نشدنی*

میگم حالا که آرزو تو دست و بالمون نداریم، اشکالی داره آرزوی یه جفت آل استار کانورس کنیم؟! 

* تا بوده همین بوده، ما آرزو می کنیم که بر آورده نشه... 

خدا هم میشینه گوش می کنه و بعدا یادش میره که ما ازش چی خواسته بودیم، یا اگه یادش می مونه خب پس حتما ما یادمون میره که تو20سالگی چی ازش خواسته بودیم، خدایا لطفا آرزوهامو سر وقتش بر آورده کن، من 29 ساله که دیگه دلش کانورس نمی خواد،احتمالا" دلش یه شوهر خوب می خواد.

+ یکی بره تو اینستاگرام این پسره حسام ملکی، بره بهش بگه من آرزوهامو تو پاهاش می بینم هی... بعد اعتراف می کنم 2 3 تا پست تو دلم براش نوشتم در جواب بعضی نوشته هاش که هیچ وقت آپ نکردمشون، خب می گفتم بگید کانورساشو که میبینم هی حسادت می کنم. اگه بهش گفتین بیاین بهم خبر بدین برم کامنتتونو ببینم و ذوق کنم! تازه جز کانورساش، رایان هم داره که حسادتم رو حسابی بر می انگیزه

+ میگم بیاین دعا کنین یه کانورس برسونه بهم خدا، بلکه لال شم و کمتر از این مزخرفات بنویسم...