خشم مگهان!

یکی از راه های به مرز جنون رسوندن من :

لباس ها رو بچپونید تو ماشین لباسشویی تا جایی که می تونید حلقومش رو پر کنید، بعد وقتی لباس ها شسته شد و لباس شویی دینگ دینگ کرد که یعنی بیاید منو خالی کنید، جا خالی بدید و امر آویزون کردن اون لباس های چپیده تو لباس شویی رو به مگهان محول کنید.

اگه یه روزی از عمرم باقی مونده باشه یادشون میدم که خیلی حرکت ناجوانمردانه ایه! یادشون میدم که به رخت چرکها دست نزنن و بذارن هر زمان صلاح میدونم لباس ها رو بشورم و خودمو آماده کنم واسه پهن کردنشون رو شوفاژهای جای جای خونه!! 

یادشون میدم خیلی عیبه تا خرتناق لباسشویی رو از لباس پر کنی و بعد به صورت زیرپوستی و زرنگانه بری کندی کراش بازی کنی و وسطش یهو بگی عه یادم رفت لباسا رو درارم، مگی برو در بیار!

+ این تراژدی هفته ای سه بار تکرار میشه، گویا فکر می کنن این بازی تکراری رو نمیفهمم من:|

+ ترجیح میدم خودم لباسا رو بکنم تو ماشین لباسشویی و خودم در بیارم، و البته نا گفته نمونه یکی از سخت ترین کارهای دنیاست پهن کردن لباس های این و اون برام! کاش یه قانونی تو خونه ها بود که هرکی لباس خودشو بشوره...