یک پست ازدواجی و یک توصیه به آقایون مجرد!

نه اینکه فکر کنید من یکی از اون کشته مرده های ازدواج سنتیم، خب نه معلومه که نیستم، اما ترجیحش می دادم چون اینجوری خودم تو حاشیه بودم و دیگران تصمیم گیرنده ی اول!

یعنی از اونجایی که هیچ وقت بلد نبوده و نیستم که حرفهای مهمی با خونواده م بزنم، ترجیح میدادم اونا حرفای مهم رو با من بزنن... هیچ وقت نفهمیدم چطور باید به بابام بگم کسی رو دوست دارم، یا کسی رو مناسب زندگیم می دونم!!! به همین دلیل به شدت از ماجراهای عاشقانه ای که بخواد منتهی به تصمیم ازدواج و تاهل بشه گریزونم. 

حالا که تو ماجراهایی قرار گرفتم که معضلات ازدواج سنتی رو بیشتر از پیش درک کردم، فهمیدم با این حساب من کلا آدم ماجراهای ازدواجی نیستم، تا بحالم که فکر می کردم سنتیش خوبه دلیلش این بود که اینقدر تو بطن ماجرا قرار نگرفته بودم!

هیچی دیگه 25 سالمون شد تازه به اینجا رسیدیم که دوستی خوبه، آخر عمری همینمون مونده بگیم دوستی خوبه، ازدواج عاقلانه چیه؟ عاشقانه ش خوبه و بریم با یه موجود آس و پاس احتمالا دوست شیم پروانه ای شیم بریم دستشو بگیریم و بیاریم بگیم انتخاب ما اینه، نظرتون چیه؟! 

+ یه راهشم اینه پسر زرنگ باشه و بعد اینکه من دیدمش و پسندیدمش بره شرکت بابا و باقی ماجراها سنتی پیش بره که هیچ رقمه من وارد ماجرا نشم!!! والا من خواسته های ساده م رو با خجالت و شرم و حیا بعد از کلی بگم نگم می تونم بیان کنم:| 

--- 

بی ربط: آقایونی که خانومی رو دوست دارید، لطفا خیلی رو راست و واضح خواسته تون رو بیان کنید، تعللتون باعث میشه اون خانوم نسبت به حستون شک کنه و ممکنه برای ابراز علاقه دیر شه، نه خیلی تعجیل کنید، نه تعلل... هرچیزی زمانی داره، چای که سرد شه از دهن میفته، گرمشم که کنی عین اولش نمیشه...شرایط رو به بهترین حالت مهیا کنید و تو یک روز خوب و با خریدن یک هدیه ی کوچیک حتما صراحتا خواسته و علاقه تون رو بیان کنید.