امروز یه روز تازه ست.

چشمامو باز کردم حس کردم کتک خوردم تو خواب، یه کم زمان برد تا بتونم روی تختم بشینم. چشمام می سوخت، خواستم آب دهنمو قورت بدم که دیدم نمی تونم و فهمیدم سرماخوردم، این همه فشار عصبی رو نمی تونه بدنم تحمل کنه، هرچند که پرتقال خونم تامین باشه و ویتامین سی به مقدار کافی به بدنم برسه بازم یارای مقاومت نداره این بدن

از وقتی پاشدم بستنم به انواع نوشیدنی ها و پرتقالی ها، غافل از اینکه این پرتقالا اون پرتقالی که می خوام نیست.

نور خورشید حسابی سنگ تموم گذاشته و سعی کرده تم هوا رو کمی نارنجی کنه برام، ممنون و مدیونتونم که پیگیر احوالاتمین. گاهی مسایلی پیش میاد که باعث شه تو اطرافیانت رو بهتر بشناسی و این اتفاق از اون دست بود، کسایی که منتظر بودم پیگیر حالم باشن نبودن البته... 

+ ترجیح میدم دیگه از اتفاق های روزهای اخیر ننویسم پس اگر کامنتهاتون در اون زمینه بی جواب موند پیشاپیش معذرت می خوام، خواهم خوند فقط شاید جواب ندم.

+ همینجور سرما خورده با چشمای قرمز، ظرف شستم، خواهرم خونه رو مرتب کرد و من جارو کشیدم، کتاب خوندم، خب اینجوری حواسم پرت تر میشه، تو رخت خواب بودن تو این شرایط برام سمه من عادت به غصه دار بودن ندارم.