دری وری...

یه چیزی بگم، من این هفته تهرانم، شاید برگردم با مامان بابا، شاید برنگردم، شاید بیام رشت و باز چند روز دیگه ش با چوپان بریم تهران

شاید شاید شاید... در کل نمی دونم چی کار می خوام بکنم، فقط میدونم وقت سفر شده من حس بی حالیم گرفته و دلم می خواد خونه باشم و بخوابم و بخوابم و بخوابم. آخه درست بعد از امتحانا بدون حتی یه روز استراحت؟!

---

پارسال چوپان پیشنهاد داده بود بریم به تماشای فیلمای جشنواره بنشینیم در تهران، امسال فاطمه از یک ماه پیش یک ریز داره این پیشنهاد رو میده، میگه بریم کل فاصله ی این ترم و اون ترم رو تهران باشیم:| که تو خستگیت در بره، اما خب من احتیاج به خواب راحت تو همین اتاق فسقلیم دارم. خب نمی دونه چقدر امتحانا انرژیمو تحلیل برده و چقدر دلم می خواد کل روزا و شبامو بخوابم.

دلیل دیگه ای هم داره که دوس ندارم الان برم تهران، ترجیح میدادم اسفند اونجا باشم، الان از جهات مختلف زمان مناسبی نیست:|

---

تهران رفتن یه طرف، از اون ور دوست شهسواریم باهام قهره که خونه ش نمیرم و اینجوری شده که آخرین بار اومد دعوتش کردم و نیومد خونمون و رفت هتل موند، می خواستم یه روز برم شهسوار، یه روز انزلی خونه ی اون یکی دوستم و باقیشو استراحت کنم، تولدها در پیشن، سه تا جا مونده از دی داریم، سه تا هم بهمنی داریم، در ازای هرکدوم یه شام باید بریم بیرون:| من همیشه واسه همین چیزای کوچیک و مسخره ذوق داشتم کلی، الان کم مونده گریه کنم :دی

کادوی تولدمم گفتم که احتمالا می دونم چیه، واقعا دوسش ندارم ولی یه روزی یه جایی برگشتم گفتم خیییلییی از فلان چیز خوشم میاد حیف پولشو ندارم و این طفلیهام می خوان بخرن در صورتیکه الان اصلا به کارم نمیاد، بهم نگفتن البته، بین خودشون مامان و خواهرم حرف میزدن پی بردم که چی می خوان بخرن و من موندم چرا اون حرفم تو ذهنشون موند اصلا:||| آخه زبونمو بگم چی کار کنن که بیجا و بی ربط حرف می زنه:/

+ هرکسی هم بپرسه کادوت چیه قهر می کنم باهاش:|