ای که نگاااه می کنی بر من و آآآه می کشم...

سجاده و چادرم تمام طول روز و شب تو اتاق تمیزم پهنه... 

فقط و فقط طلب بخشش می کنم، از دلم آگاهه و می دونه جز بخشیده شدنم چیزی ازش نمی خوام، نه دنبال ثروت دنیاشم، و نه عشق دنیاش...

تا وقتی نبخشیده و تا وقتی به عهدم وفا نکردم، از این دنیاش چیزی نمی خوام، روزی که ببخشدم خودش دلمو می بینه، و می دونه چی حقمه... احساس گناه می کنم و خودم رو مستحق رسیدن به خوبهای دنیاش نمی دونم، ازش هیچی نمی خوام تا وقتی مطمین نشدم که چند قدم بهش نزدیک تر از پیشم شدم...

خدایا به قلبم وسعت و به عقلم قدرت درک بده و بعد خوبهای دنیات رو نصیبم کن، تا وقتی لیاقت نگهداری از خوبی ها رو ندارم نسپرشون بهم... من نمی خوام یه بنده ی بی لیاقت باشم... ریاضت می کشم، دلبستگیهای دنیام رو کمتر می کنم. در عوض تو هم حقم رو نصیبم کن، نه بیشتر از حقم...

+ مست به خواب می روم، مست به خواب این ره پر خم و تاب می روم