دلتنگی های ساعت 3:49:46

تلگرامم رو که پاک کردم احساس خوبی داشتم، چون واقعا چیزی توش نداشتم. 

حقیقتا کم حوصله تر از پیش بودم و ترجیح میدادم نباشم هیچ کجا، همونطور که هرگز نخواستم تو ف.ب/ایسنتاگرام و امثالهم باشم، تو تلگرامم جام نبود.

فقط یهو یاد تمام حرفام با پدرم افتادم که بغضم گرفت، ای کاش اسکرین شات داشتم ازشون، بعد یاد تمام احساسات مامانم افتادم که هربار از مکه پی ام میداد بهم می نوشت کیف می کنه از دیدن عکسم با موهای کوتاه، بعد یاد این افتادم که خواهرم تبریک خیلی قشنگی بهم گفته بود روز دانشجو، بعد فکر کردم ای کاش از همه ی اینا اسکرین شات داشتم، کاریه که شده:)...

+ شاید برگردم البته، ولی نه با شماره ی فعلی، با خط ثابتم احتمالا که مدتهاست خاموشه