خواهرم به شدت از این رفتارم بیزار است، دست خودم نیست خب، فراموشم می شود.

من یک موجود لعنتی حواس پرت هستم، از آن موجودات واقعا لعنتی هستم یعنی!

مثلا همینقدر بگویمتان که بلند می شوم می روم برای طرف می نویسم فلانی من دلم باهات صاف نیست و کمی قهرم در واقع!

حالا تا وقتی طرف پیامم را می خواند و می نویسد چرا و ابراز نگرانی می کند و علتش را جویا میشود، من دلیل قهرم را فراموش می کنم، هرچه می گردم دلیلش را یادم نمی آید و بعدتر مجبورم بگویم شوخی کردم، در صورتیکه واقعا قهر بوده دلم، فقط خجالت می کشم بگویم از دو ساعت پیش یادم رفته که سر چه دلم ازت گرفته بود. 

+ رفتم برایش نوشتم که ازت دلگیرم آن هم نه از آن دلگیری های ساده ها، نه خیلی هم جدیست. حالا هرچه فکر می کنم یادم نمی آید سر چه بود که دلم گرفته بود و قهر بود دلم! یکی بیاید یادآوری کند، آبرویم در خطر است.