این داستان استاد قهرقهرو:|

داشت برام کتاب می خوند، نمی ذاشت بفهمم چه کتابیه و فقط می گفت کتاب مال یه نویسنده معروفه میم، منم هر شب با ذوق می رفتم تو رخت خواب و چشامو می بستم و به صداش گوش می کردم. دقت کنید، به صداش و کمی هم به داستان... به خیال خودم البته به داستان خیلی خوب گوش می کردم، تا اینکه یه شب با اخم و با قیافه ی در هم و استادانه ش! اومد گفت میم؟! بگو، هرچی از این داستان فهمیدی بگو... گفتم باشه و یه کم من من(به کسره) کردم دیدم هیچی نمی تونم بگم، نه که نفهمیده باشم اتفاقا می دونستم ماجرا چیه! اما تو بیانش مشکل داشتم، قهر کرد و کتاب و بست و گفت دیگه برات نمی خونم. مشکل تو نیستی، مشکل منم، نحوه ی خوندنمه و انتخاب غلطم، تو این کتابو دوس نداشتی و بعد اون حاضر نشد حتی یک جمله هم برام بخونه و هیچ وقت نفهمید که من بیشتر از داستان به"صداش" گوش می کردم. 

+ با توجه به داستان بالا که دیدم گفت نمی خونم و دیگه نخوند، حالا که گفته غلط هاتو پیدا می کنم، نگرانم بره و راس راسی پیدا کنه:/ ازش بر میاد نه؟!

+ میگم نظرتون چیه وقتی لیست غلطهامو آورد اعتراض ورقه بدم:| :دی¿