منم دخترم آخه؟

این روزا هی چیزای خوشگل تزیینی هدیه می گیرم و هی غمم میشه از اینکه جایی برای گذاشتشون ندارم، همه رو به سختی چیده بودم رو قفسه ی بالایی کتاب خونه م، برشون داشتم و بسته بندیشون کردم برای وقتی که اتاقم بزرگ تر شد. 

حالا فکر می کنم یکی از آرزوهای محالم داشتن اتاق بزرگتره چرا که پدرم هیچ وقت خونه ش رو نمیذاره بریم جای دیگه... 

اگه دری به تخته بخوره و یه آدمی عقل از کله ش بپره و مجابم کنه به تاهل بازم بعیده که اتاقم بزرگتر از اینی که هست بشه... 

هیچی دیگه، همین.  

+ هیچ دختری رو دیدین که هیچ چیز تزیینی و هیچ عروسکی حتی تو اتاقش نباشه؟!