برگهای زرد و پر دردی که چک چک روی گونه هام سر می خورن.

دارم ظرفهای ناهارو می شورم، صدای همسایه ی معتادمون رو می شنوم که سر بچه ی 5 ساله ش فریاد می کشه،صدایی پس زمینشه...چک چک... 

میام تو اتاق و به کتابی که برای سورنا پسرک دوستم خریده بودم نگاه می کنم، صدای گریه هاش تو گوشم می پیچه... صدایی دیگه پس زمینشه...چک چک...چک چک...

به گوشی قدیمیم که روی تختم افتاده نگاه می کنم، صداش تو گوشمه که مدام میگفت من از این گوشی متنفرم... و همچنان صدایی پس زمینشه...چک چک... چک چک... 

به خودم تو آینه نگاه می کنم، صدای مامان تو گوشم می پیچه که داد میزنه بچه م مرده، به هوش نمیاد دیگه به هوش نمیاد و من به سختی چشمامو باز میکنم و به دنیا بر میگردم... و صدایی پس زمینشه...چک چک...چک چک... 

به آینه نگاه می کنم، دندون شکسته م رو میبینم، صدای بابا تو گوشم میپیچه، مگهان زنده ست مگهان خوبه...فقط دندونش شکسته همین... و صدا اوج میگره...چک چک...چک چک... 

میام سمت کتابهام، کتاب شل سیلور استاینمو بیرون می کشم، حفظمش اما دوباره می خونمش، عطر شیراز همراهشه... برش می گردونم به کتابخونه... حال و روزم به اسم نغمه ی غمگین نزدیکتره... بازش می کنم و شروع به خوندن می کنم و پرشورتر نغمه سر میده دلم چک چک... چک چک...

و همچنان...چک چک..... چک چک......

چک...

چک...

چک...

+ یادآوری روزهای بد گذشته... چک...چک...