ببر من...

چشم هام رو میبندم و برمیگردم به 13 سال پیش، تو چهار ماهه بودی... برای به آغوش کشیدنت از خدا اجازه میگرفتم. آخه تو هنوز فرشته بودی

وقتی تو بغلم جا میگرفتی آروم تو دلم صلوات می فرستادم، حالا می بینم بعد از گذشت 13 سال به عادت گذشته هربار بغلت می کنم صلوات توی دلم و روی لبم جاری میشه... چشمام تر میشه و برات تعریف می کنم که هیچ وقت بدون اسم محمد بغلت نکردم.

می خندی و میگی از این به بعد این منم که هربار بغلت می کنم صلوات می فرستم، آخه الان تویی که کوچولویی... 

خدایا میشه به همه ی آدمای دنیا یه ببر کوچولو هدیه بدی؟ 

میشه لذت تک تک لحظاتی که بردم رو به همه بچشونی؟ 

من چقدر بد و ناشکرم... اصلا همین چشمها و همین بغل مردونه مرا بس از تمام سهمم از دنیا... 

+ گر اجزای زمینی وگر روح امینی       چو آن حال ببینی بگو جل جلالا