دوست پسر/دوس دختر! + توصیه به آقایون

یه چیزی که ذهنمو درگیر کرده اخیرا اینه که اینایی که با دوستی شروع می کنن و منتهی به ازدواج میشه دوستی ... چقدر از هم شناخت دارن؟ هرگز حرفای جدی میزنن با هم درباره ی بعدهاشون؟ اینکه چه انتظاراتی از هم دارن؟چند تا بچه می خوان؟دوست دارن کجا زندگی کنن؟ و خیلی مسایل که تو ازدواج سنتی طی یکی دو روز ازش صحبت میشه و جمع میشه ماجرا ولی تو ازدواج های مدرن-دوستانه-نمیدونم این اتفاق میفته یا نه ؟! 

--- 

از یه چیزی که خیلی بدم میاد اینه که این روزا آقایون وقتی می خوان یه رابطه رو شروع کنن از اول انگار قصدشون مشخص نیست، شروع به حرف زدن می کنن و کم کم مشخص میشه ماجرا براشون جدیه و به ازدواج فکر کردن حتی!!! ولی خانم از ماجرا بی خبره... به نظرم باید خواستگاری و پیشنهاد حتی برای دوستی خیلی خاص و موندگار باشه. حتی با چند جمله ی محبت آمیز و یه هدیه ی خیلی کوچیک بعدش شروع بشه. نه اینکه یهو ببینی وسط ماجرایی بدون اینکه رسما ازت چنین درخواستی شده باشه.

+ من دوست دارم به طور مشخص و واضح بهم ابراز علاقه کنن و خیلی رسمی بخوان که فکر کنم و بعد هرجوری که تمایل دارن شروع کنن رابطه رو. اما اینطوری نباشه که من ندونم و یهو ببینم نه راه پس دارم و نه راه پیش ... وسط یه رابطه ی احساسی قرار گرفتم و خودمم مقصرم بدون اینکه چنین برنامه ای برای زندگیم داشته باشم . 

+ سوالات خصوصی نپرسید در این باره. ممنون.