من در خودم گم شده بودم و تو در من...

امروز خودم رو اصلا دوست نداشتم، اینجوری نمیشه. باید یه فکر درست درمونی برای خودم و شیوه ی زندگیم کنم. چقدر دوست دارم برگردم به دو سال پیش و همون مگی باشم که با هیچ مردی هیچ ارتباطی نداشت، منظورم ارتباط عاشقانه نیست. که الانم ندارم، اما گاهی که فکر می کنم میبینم دوس داشتم هیچ آقایی اعم از هم کلاسی و رفیق و آشنا و فامیل باهام درد دل نمی کرد . ترسم از مردا رو دوست داشتم ... دوری کردن ازشون رو ... و اینکه هیچ آقایی جرات ارسال یک پیام رو بهم نداشت. یه جوری عجیب غریبی تمیز زندگی می کردم و خانم بودم ... دلم برای اون روزهام عمیقا تنگ شده ... کاش میشد این بارون با قطره هاش مگی امروزو ببره و مگی دو سال پیشم رو بهم بسپره، اینبار میدونم چجوری باهاش رفتار کنم ! همون روند ترس از آقایون رو پیش میبرم ... تا اینکه یه جایی مجبور شم و دل به کسی بدم.

+ امیدوارم قضاوتتون این نباشه که من نشستم با آقایون مختلف چت می کنم و چرند می بافم. فقط حسم به من گذشته م رو خواستم بگم . 

+ از تمام وقت گذرونی ها دلگیرم :( دلم می خواست می تونستم تصمیم بگیرم و عاشق کسی! شم و باقی عمرم رو باهاش باشم. من یه لعنتی ترسو و گریزون از تصمیم های بزرگم ... واقعا ترسو

+ این روزا آدمایی هستن که اگه تصمیم بگیرم آدمای جالبی هستن برای شروع یه رابطه ... و خیلی نزدیکن به ملاک هام ولی کو اون من جسور که بتونه انتخاب کنه و پاش وایسه؟

+ از نظر تحصیلی و مطالعاتی اگر بخوام خودمو بررسی کنم و زیر ذره بین ببرم امروزمو دوس دارم. دقیق تر شدم رو مسایل اطرافم و کتابایی که مدت ها بود دوست داشتم بخونم رو شروع کردم به خوندن و خیلی خوب پیش میرم. یک جاهایی حس می کنم که چقدر به روز تر و مطلع تر شدم که لبخند رو لبام مینشونه.