روز اول خانوم خونه شدن!

از صبح که بیدار شدم شب بود ، هوا گرفته و دل من هم ... 

سیم کارت اعتباری بابا رو صد تومن شارژ کردم . بدون اینکه چک کنم خط وصل شده یا نه ... هزار تا ماجرا پیش اومد بالاخره یه سیم کارت دیگه بهش دادم و الان اون سیم کارت با صد تومن شارژ دست منه :) ... 

تلفن ها مدام زنگ میزد و التماس دعاها بود که هی به گوش می رسید و من غمگین تر می شدم . واقعا سخته ببینی این همه گرفتاری تو دنیا وجود داره . من از همه ی شماها معذرت می خوام ، اما این امکان نیست که از خونواده بخوام به ذکر نام دعا کنن. ازشون خواستم برای دوست های مگهان ویژه دعا کنن . دیگه التماس دعا نگید و مطمین باشید خدای من اونقدر وسعت دید داره که تک تک دوستانم رو تو دعاهای خیر مادرم شریک کنه . 

قبل از رفتن به فرودگاه یک سری از گروه فامیل جلوی در خونه بودن برای خداحافظی... با اینکه اصلا ساعت رفتن رو نگفته بودیم ، و تلفن پشت تلفن از همه ها که از 9 صبح!!! رفته بودن فرودگاه و دو تا ماشین از انزلی اومده بودن و خیلییی ماشین از رشت ... و ما واقعا تو اون بارون که عین دوش حموم می بارید ، اصلا انتظار دیدن هیچ کس رو نداشتیم . اقوام دور ... همکارا ... اینکه کی خبر داده بود بهشون هنوز مجهوله ؛) 

با فامیلا گفتیم خندیدیم ، بابا اینا آخرین مسافرایی بودن که رفتن سمت ترانزیت ... سخت بود . اون لحظه ها اصلا نمی گذشت انگار...

ظهر خیلی غریبانه برگشتیم خونه و من با دیدن کفشای جلوی در مامان و بابا به هق هق افتادم . خیلی ابلهانه !گریه کردم ... 

بمیرم برای اونایی که عزیزاشون رو از دست دادن . 

--- 

شب حالم خوب شده بود ، خواهرم برای دایی جان شام درست کرد. عمه کوچیکه اومدن دنبالمون و شام رو بیرون خوردیم. دلم کشف جاهای جدید می خواست. استیک چوبی رو انتخاب کردیم. بهترین استیک عمرم رو خوردم. من !! من گوشت گریز ... 

--- 

من و برادرک تنهاییم ، ناهار می خوام زرشک پلو درست کنم . کسی نمیاد این طرفا ؛) ؟!