وقتی یه 69ی مامان میشه!

یکی از روزهایی که واقعا احساس مامان بودن بهم دست داد اون روزی بود که با بچه هام رفتیم سینما ، وسطشون نشستم و اومدم دستمو بذارم رو دسته ی سمت راست که دیدم دوست رشتیم بهش تکیه داده ، خودمو کشیدم سمت چپم دیدم دوست مشهدیم روش لم داده ... اونجا بود که فهمیدم مامان بودن خیلی سخته ، بچه ها هیچ وقت از حقشون نمی گذرن و فقط مامانه که باید از حقش بگذره !!! خلاصه که تمام مدت فیلم دست به سینه نشسته بودم من به عنوان یه مادر نه میشد به اینورم لم بدم و نه اون ور ، نشسته بودم و چشمام نامحسوس می چرخید و چشمای نیمه بسته ی بچه دومی رو نگاه می کردم که فیلم رو دوست نداشته و  چشمای باز و دهن باز بچه اولی که مدام زمزمه می کنه دوران عاشقی...خطاب به من : می خواستم دوران عاشقی رو ببینیم. سالن یک بود ... دوران عاشقی اصلا خیلی خوب بود. اصلا فیلمای عاشقانه بهترن ! ولی بعد دلش به حالم می سوخت و میگفت ولی انگار اینم بد نیستا ... ولی می دونی مامان ؟! این فیلم هنر تجربه ست :| ارزش دیدن نداره خیلی... بریم ناهار ؟

و من که میگفتم برای بچه هام فیلم های عاشقونه خوب نیست و بهتره همینو ببینیم فرزندم  خلاصه که تجربه ی مامان بودن خیلی سخت و البته خیییییلی شیرین بود .  

+ از بچه ی دومم فردا باید جدا شدم ، از خداحافظی بدم میاد ، میدونم می بینمش ، فردا یا فرداهای نزدیک ...  بچه ی اولی رو به خدا سپردم و معلوم نیست دیگه هرگز ببینمش یا نه ...چون یه بچه ی موقتی بود که گذاشتن بغلم و وسط راه گرفتنش ازم ... بازم بگم ؟ من از خداحافظی متنفرم. از هر آشنایی جدیدی که می دونم تهش باید خدافظی کنم ایضا... من دوست تازه نمی خوام دیگه :( 

+ فک نکنم بشه سفرنامه م رو بنویسم ! پست بی مزه ای از آب خواهد در اومد احتمالا ... :)

+ خداحافظی از آدم ها یه طرف ، من چطور از این خیابونا و کافه و رستوران و آبمیوه فروشی و بستنی فروشی ها ، چطور از کف پوش هاش ، چطور از حرمش!!! از حرمش !!!!! از امام رضاش دل بکنم ؟!

بگم چشام تر شد هی وسط نوشتن این پست خیلی زشته ؟ خب نمیگم . شمام نبینید .