کافه ها پر از من هایی که ما شدن :)

کافه ، خونه و ماشین و ... برای من وقتی دوس داشتنی میشن که توشون خاطره بسازم ... هرگز یه ماشین هرچند های کلاس! برام ارزش ذاتی نداره و باید  خودم بهشون ارزش بدم ... مشکی برای من یه آهن پاره بود اگه باهاش سفر نرفته بودم ، اگه با دوستام توش ننشسته بودم و گفته بودم و نخندیده بودم ...

روز اولی که رفتیم کافه رشت ، فاطمه و برادرک همراهم بودن ، من و داداشم برای رفیق جانم تولد گرفتیم ! کلید اولین خنده های از ته دل و خاطره سازی خورده شد ... 

اردیبهشت بود که همراه چوپان راهی کافه رشت شدیم ، اون روزم خیلی حرف داشتیم اونقدر که دو سه بار چایمون رو تمدید کردیم ...  یکی از روزهای خوبمون بود که خیلی زود تموم شد ...

و دیشب که همراه دو دوست نشستیم و باز هم چای و کیک ... و باز هم چای ... با چاشنی آشنایی ...

روزی یه پست نوشته بودم با این عنوان که "کافه ها پر از ماهاییست ، که من شدن!" البته تجربه ی کافه نشینی نداشتم اون روزها ، این اخیر متوجه شدم که کافه ها اتفاقاً پر از من هاییست که ما شدن :) چقدردید امروزم رو بیشتر از دیروزم دوست دارم ... 

+ دیروز یه دوستی بهم گفت : خیلی محکم صحبت می کنی  ، با اعتماد به نفس کامل ، انحنای کلمات کامل توی صدات مشخصه ... جالب بود برام .