خستگی مفرط !

دیشب ساعت سه بود که خوابیدم ، نیم ساعت بعد از خوابم پا تپش قلب بیدار شدم ! خواب دیده بودم ...

کورمال کورمال رفتم سمت آشپزخونه و یه لیوان آب خوردم... حس کردم بهترم ... اومدم تو تختم دوباره و با تلاش فراوون ساعت 4 بود که خوابم برد ... یه ربع بعدش با استرس ناجووور پاشدم و نشستم تو تخت حس کردن تا حد مرگ رفتم ! خوابم بد بود ... چند قطره اشک بی اراده ریختم و رفتم آب خوردم ... وضو گرفتم و نماز خوندم ! نماز قضا البته ... دلم آروم شد ... همونجا نشستم و یه کم فکر کردم... دیدم چقدر از اون مگهان ایده آلم دور شدم ... اعتقاداتم باید خیلی قوی تر می بود! همونجا یه قولایی به خودم دادم و اومدم تو تختم و راحت خوابیدم تا صبح ...رفتم کلاس و ساعت 8 فهمیدیم نوبت ارائه ی ما افتاده واسه هفته ی بعد ... پاور پوینت آماده نکردم و هیچی هم هنوز نخوندم!  ساعت 10 بود فهمیدم باید یه مقاله رو ترجمه کنم و 20م ارائه بدم! و اون مقاله ی دومی که باید لکچر بدمش هم باید ارائه بشه همون 20م ! تو دلم آشوب شد ولی گفتم بی خیال انجامش میدم ...3 تا کار بزرگ رو مجبورم با هم انجام بدم خودمم به چالش میکشم!

از صبح که پاشده بودم نگران امتحان فردام بودم ... هی خودمو آروم کردم که بی خیال باش مگی طوری نیست که ! تو می تونی ...گرچه رشته ت سر سوزنی به رشته فعلیت ربط نداشته ، گرچه رشته مورد علاقه ت نیست ولی تو می تونی حتماً می تونی ...

ساعت 12 کلاس دیگه ای داشتم که یهو استادم به صورت رندم اسم منو خوند و گفت جلسه بعد نوبت شماست هرررچی بهش گفتیم خانوم ما ارائه داریم گفت نمیشه دیگه تغییر داد! و آخر کلاسم گفتن یه امتحان کاملاً جدی میان ترم هم ازتون می گیرم . پرسیدیم کی ؟! گفتن 20م ...

و اینجوری شد که من حالم هر لحظه بدتر از بد شد و تا جایی که رسیدم خونه دلم می خواست یه دل سیر گریه کنم! این کارو نکردم ولی هر لحظه ممکنه سیل اشک جاری شه اینجا ...

مگهان دوس داره شاد باشه ... حیف ! نمی ذارن :( ...

چیزی که مدام تو ذهنمه اینه که خونواده م مقصر 100 درصد این حس بدم هستن... می تونستم ادامه تحصیل ندم اصلاً !!! و پولمم دور نریزم ...

احمقانه بود گوش کردن به حرفشون... ای کاش میشد به عقب برگشت...

و یا اقلا کاش خدا کمک کنه من حس خوبی داشته باشم به خودم ، رشته م و دانشگاهم ... دلم واسه بابام می سوزه که مدام تو دلم سرزنشش می کنم که مجبورم کرد به کاری که نمی خواستم ...