بار دیگر شهری که دوست می داشتم ...

دیشب بود ، همین دیشب که باران ماشینم را گلی کرده بود ، همین دیشب بود که با وجود تعطیل بودن ساعت 1 وقت برگشتن به خانه دقایقی در ترافیک گیر کردیم ، همین دیشب بود که چاله چوله های خیابان آخ من ، کمرم و حتی آخ ماشین را در آورده بودند ... چه می گفتم ؟ هان ... همین دیشب بود که از این سر شهر کوبیدیم و به آن سر شهر رفتیم تا چرخی در شهر کتاب آن سر شهر بزنیم ، فکر کردم کتاب نخوانده که زیاد دارم ، ولی دستم رفت سمت کتابی که خیلی مدت بود تصمیم داشتم بخرم . بار دیگر شهری که دوست می داشتم ...

همین امروز بود که شروع کردم به خواندنش ... لا به لای خواندنش بودم که یادم افتاد پری ، پری را باید می دیدم ... قرارمان چه شد ؟ چیزی به غروب نمانده ...

جویای احوالش شدم ، گفت همین امروز ، حاضر است از آن سر شهر به این سر شهر بیاید ... تا قدم بزنیم خاطراتمان را ... همین امروز بود که من نمازم را خواندم ، کتابم را نیمه رها کردم ، رژ لبم را روی لبم کشیدم و مژه هایم را کمی تیره کردم.

همین امروز بود که با هر نگاه به آینه و ساعت لبخند روی لبم می نشست . زودتر از همیشه سر محل قرار حاضر شدم و آرام تر از همیشه قدم بر داشتم ... و با خودم زمزمه کردم ، بار دیگر شهری که دوست می داشتم ، عطر گل های بغل به بغل گل فروشی ها ، دیدن چهره ی خندان مرد گیلک که سعی داشت با حرکات دست ، خاطره ای خنده دار را برای فروشنده ی مغازه ی کناریش به تصویر بکشد .

پری ، پری را دیدم امروز ... با دیدنش قند در دلم آب کردند ، قدم هایم را تند و محکم به سمتش برداشتم ! من ، پری و حرف های مشترک ... من ، پری و قدم زدن در پارک ترین پارک شهر دنیا ، امروز ... من بودم و پری و دنیا دنیا حس خوب ... و من مدام از نظرم می گذشت ... بار دیگر شهری که دوستش دارم ...

× شهر من ، رشت ... هرچقدر هم بارانی باشی ، هرچقدر هم پر ترافیک و هر چقدر پر چاله و چوله که نه! پر خندق باشی ... تو شهر منی و من ، عاشقانه دوستت دارم .