خواب ...

ساعت 5 و نیم صبح در حالی از خواب می پرم که واقعاً منحصر به فرده ... خواب می دیدم و تو خواب می خندیدم ! در حد مرگ داشتم می خندیدم ... یه خنده ی عجیب درست عین خنده های یاهویی  !  از اینا که دهنشونو باز می کنن و آروم و بی صدا می خندن .

من بی صدا می خندیدم به ماجرای پیش اومده ی توی خواب که درست به خاطر نمیارمش ...خیلی خنده م آروم و دل نشین بود .

درست همین ساعتا بود که تو اون شب برفی من به هوش اومدم ... و به زندگی برگشتم . اصلاً کسی چه می دونه ... شاید من به یاد دوباره متولد شدنم مثل نوزادها ، با فرشته های خدا می خندیدم . کسی چه می دونه ؟هوم ؟!

× دلم یه بسته کادویی می خواد ، از یکی که خیلی بهم بچسبه . خیلییی زیاد ... عجیب یعنی 4 سال افرادی باشن که اصرار داشتن بهت کادو بدن و تو حاضر نشدی از هیچ جنس مذکری کادو بگیری: ) و منتظری که عزیزترینت بعد اون ماجراها اولین کسی باشه که بهت هدیه میده . من سال بعد از او تنها نبودم ... ولی بازم کادویی قبول نکردم ... من حتی از هم کلاسی خیلی خوبمم که حکم برادرم رو داشت هیچی قبول نکردم و عجیب منتظرم که اولین کادوی چسبنده از طرف یه آدم خیلی دلچسب! بهم برسه ؛ )!!! می خوام کادو با یک حس عمیق واقعی بهم داده بشه . لعنتی با زیادی عاشق بودنش حال و آینده م رو دچار مشکل کرده و احساس می کنم دیگه هیچ کس مثل اون عاشقم نیست و نمیشه و این خیلی انتخابم رو برای کنار کسی بودت سخت کرده: ( ... من یه احساس قوی می خوام . اصلاً لازم نیست کادو خیلی خاص باشه یا اون فرد خیلی خواستنی و آرمانی باشه ، فقط کافیه کمی بیشتر از او! دوستم داشته باشه . کافیه با تمام وجود به خوشحال کردنم فکر کرده باشه ...