دل می نویسد .....

باید خواب باشم ، ولی بیدارم .

بارون شلاقی به شیشه ی اتاقم می زنه ... من یه شعری رو زمزمه می کنم که عجیب با حال و روزم تناسب داره ...

پتومو می پیچم دورم و میرم تو تراس کوچولو! آسمون و نگاه می کنم دعا می کنم ... واسه همه ... درست لحظه ای که تصمیم می گیرم چیزی برای خودم بخوام ... انگار ذهنم خالی میشه از هر نوع خواستنی ...

بهش میگم من این نبودم خدا ، من نمی نوتم این باشم ، بغلم کن و بدون اینکه بدونم بذارم جایی که بهش تعلق دارم ... من عادت دارم به خوشحال بودن ...

خدا می دونه دردم چیه ... می دونه واقعاً چیزی ازش نمی خوام ... خیلی وقته که نخواستم ... فقط می خوام اگه قرار هست تصمیمی برای زندگیم بگیرم ، خدا خودش کاری کنه که راحت تصمیمم رو بگیرم و پیش برم ...

دوس داشتم همه دردمو اینجا می نوشتم ... حیف که من مگی همیشه نیستم و انگار مدام یکی تو ذهنم تکرار می کنه هر حرفی گفتن نداره ...

× بعد از دعا و چند قطره اشک ریختن خوب شد حالم !!! به همین سرعت !خدایا به همین راحتی خوبم کردی ؟! من فقط ازت خواستم آرومم کنی و کردی ... با وجود تو ! قطعاً اون یکی آرزومم محقق میشه : )

× می ترسم برای نماز و بازی ایران خواااب بمونم : ((