سالهاست صورتم رو با سیلی سرخ نگه داشتم… بازم باید همین کارو کنم، نباید پیش خودم و آدمایی که می‌شناسنم بشکنم… من دوست دارم همه ندونن چه رنجی می‌کشم، اما یه جاهایی دیگه نمی‌کشم. با یه عروسی تقریباً پرهزینه(برای طبقه اجتماعی خودم میگم البته) نتونستم خوشحال باشم… یعنی اونقدر درد و رنج دارم که نتونم خوشحال باشم، بمیرم برای دل خودم… فقط خودم می‌دونم چه بار سنگینی رو دوشمه

امروز، بعد چهل دقیقه گشتن برای جای پارک بالاخره ماشین رو یه جا می‌چپونم. من خیلی وقته رانندگی می‌کنم اما نه ادعای رانندگی خوب دارم و نه خیلی مایلم راننده! باشم. خلاصه با چندین و چند بار عقب و جلو کردن جا شدم تو اون جا پارک کوچولو

که برم دکتر و این مکالمه رو با دکترم داشته باشم.

+ خانوم دکتر فکر می‌کنید برای قبل این تاریخ باید درمان کنم؟(به تاریخ جشن اشاره می‌کنم)

- بله عزیزم، همین حالاشم که دیره… 

+ وقتی می‌خوام خدافظی کنم می‌پرسم حدودا چقدر میشه هزینه‌ی این پروسه و چقدر زمان میبره تا خوب شم؟

- یا ۵۰ میلیون یا حدود ۹۰ میلیون بستگی به نتیجه آزمایش و دیدن عکس فردات داره… 

+ عجب، چشم من فردا عکس رو براتون میارم.

+ هر دم از این باغ بری می‌رسد… بله، هنوز خریدای خونه‌م به نصف نرسیده یه هزینه جدید و درد جدید رفته تو پاچه‌م… خدایا شکرت، می‌دونم میشد خیییلی بدتر از اینا برام پیش بیاد، می‌دونم باید صبورتر باشم، می‌دونم… می‌دونم… حتماً حقمه دیگه، ولی زندگی قرار بود اینقدر سخت باشه؟

+ فردا وقت روان‌پزشک دارم، می‌خوام برم و بگم وسط یه عالم ماجرای بد دارم ازدواج می‌کنم. چه قرصی بخورم این روزا رو بتونم با یه ذره لبخند بگذرونم؟