سه روز اخیر اونقدررر سرم شلوغ بوده که فرصت نکردم ایمیلامو چک کنم، یا حتى بیشتر از روزى ٥ صفحه کتاب بخونم، زنده ام اما هنوز...

قاچاقى! 

ضمنا پى ام هامم نخوندم. 

 وقتى خیلى خسته م، وقتى خیلى خیلى خسته م، آرزو مى کنم یکى رو داشتم که بلد بود حالمو خوب کنه، خیلى خوب کنه... میشد کسى رو داشته باشم که بلدم باشه، خودم نخواستم. آه از ته دل :|

+ در گوشى: 

سال حامدمونه، همین :)