اینکه لا به لای کارهای روزانه و مشغله ها وقتی برای دوست بازی و گردش پیدا نمیشه، هیچ تاثیری تو روحیه م نداره.

چون بالاخره یه زمانی برای بودن با دوستا پیدا میشه، مثلا همین امروز که دوتایی رفتیم دندونپزشکی، رادیولوژی و علی فانی گوش کردیم، سیامک عباسی هم... یا مثلا اون روز که قبل از رفتن به کلاسم و قبل از رفتن به محل کارت به سختی وقت پیدا کردیم و صبحونه مون رو با هم خوردیم. 

جالبه روزایی که با هدف خاصی میریم بیرون بیشتر تر هم خوش میگذره! تا وقتایی که با کافه نشینی وقتمون میگذره... مثلا اون روزی که رفتیم و من 5تا کتاب خریدم و بیشتر راه کشون کشون برام آوردیشون اون مسیر طولانی رو که تاکسی خور هم نیست.

اینکه با هم رفتیم تو و چیا گفتم و چیا شنیدم و چقدر سبک شدم اصلا مهم نیست، یعنی مهم هست اما خب، گفتنی نیست. اینکه تو اون مطب فسقلی نشستیم و عکس سلفی گرفتیم-به دستور تو-هم مهم نیست. ایناش مهم نیست تنها چیز مهم برای من اینه که اون آقای محترم منشی از بین اون همه مراجعین!!! چرا منو انتخاب کرد برای پرسیدن اون سوال:/ ؟

بله سوال اینجاست که چرا فقط من و چرا حتی از تو نپرسید:| 

پول رو که پرداخت کردم و رفتیم نشستیم اون ته سالن دیدم آقا داد میزنن خانوم ر! لطفا تشریف بیارید و رفتم آروم و یواشکی-فریاد زد ولی با لحن خجالت زده-ازم پرسید باردارین؟!؟! -فعل مثبت بود انگار منتظر بود بگم چرا هستم-و آب دهنمو قورت دادم گفتم نه و وقتی برگشتم رفیق جانم له شده بود از خنده...اینشم مهم نیست تازه...

مهم اینه که من یادمه 15سالگیم با سیبیل و ابرو رفته بودم رادیولوژی، منشی ازم پرسید باردار نیستین؟! خب اینو کجای دلم بذارم من آخه... خب بنده ی خدا اگه باردارم باشم با این ابرو و سیبیل همون بهتر که بچه نگون بختم سقط شه اصلا! آخه واقعا با خودشون چی فک می کنن اینا:))؟! 

+ هدفگزاری-ذ؟-بعدی خدا بخواد گرفتن عکس 3×4 می باشد و انشالله بعدتر رفتن به دندانپزشکی! اینطور هدفمند زندگی می کنیم ما دو تا یعنی