قرار وبلاگی به روایت چوپون !

صلام و بی مقدمه!

ساعت 4.45 دقیقه...حدود 44 متربالاتر از سطح رشت!

کاملا آروم بودم!چون یک همراه هم داشتم که... بماند : D

یه کافه خالی از سکنه! و پسرجوانی درحال دستمال کشیدن میزها...سکوت مطلق که با ورود منو صدای چوبای آویز بالای در بهم خورد...

شروعش ازینجا بود!

مکانو انتخاب کردمو رفتم به سمت میز سری پیش...با منظره ای رو به فرودگاه...با اومدن من صدای موسیقی هم بلند شد و چقددررررررر بهم چسبید دقایق اولو کوروش یغمایی...تنها بودم با خودم.ساعتم و صدای چوبای بالای در کافه...به پسرجوان سپردم که خانومی اگر آمدن جویای چوپان شدن راهنماییش کنن و دوباره برگشتم سر میز...

حالا دیگه ساعت 5 شده بود و استرس من شروع!آهنگها پشت سر هم عوض میشدنو دیگه بیادشون ندارم.همش چشمم به ساعتو آدمای درعبوری که اندازه ی بادوم زمینی بودن ازین بالا...

هربار که صدای چوبا میومد من و پسرجوانو صندوقدارو کارگر کافه فوری سرمیچرخوندیم: ))جالبه اصلا به مگهان فکرنمیکردم!!!فقط به این فکرمیکردم که چرا نیومد!نمیاد؟نکنه نیاد؟نکنه چیزی شده باشه...تا ساعت شد 5:10 بلند شدم از پسرک خاستم مِنو رو بیاره که خیلی شرمنده شد و گفت ببخشید من فکرکردم شما منتظرید!گفتم البته که هستم!! ولی سفارش میدم تا بیاد.

5:15...اگر بدونید هر یک دقیقش چقدر طولانی میگذشت از اینجور ساعت دادن من تعجب نمیکنید:D

5:20 دیگه مطمئن شدم نمیاد!میلی ام به خوردن سفارشام نداشتم.هیچ مشتری دیکه ای هم تو این مدت نیومد...اینترنت گوشیم راه نمیدادو نمیتونستم بیام وبش تا ببینم نکنه اینجا خبرداده نمیاد

5:30 دیگه داشتم آخرین نگاهامو به غمگینترین منظره ی تمام قرارهام!مینداختم که چوبای بالای در صداخوردن.اندفه دیگه گول نخوردم تا سر برگردونم ضایع بشم:Dولی یه صداهایی میشنیدم.گوشم تییییز بود به صدای های هیلزای یه دختر...دوسداشتم صدا بهم نزدیک بشه...اول فکردم توهمه!ولی بعدش ...

یک عدد مگهان :D انگار مسافر راه دور داشتم!بدون هیچ تردیدی به آغوش کشیدمش تا با زبان بدنم از اومدنش تشکر کنم...

درین بین همراه گرانقدر که تا چند دقیقه پیش لب به تمسخر بنده و خندیدن به ریشم گشوده بودن که سرکاریو... نمیاد!با مگهان احول پرسی کردنو مارو تنها گذاشتن...

خیلی حالم خوب شد!یهو کاملا حالم خوب شد...مگهان بی معطلی سوغاتی خوشمزه هامو که هیچم کوچولو نبودن!وخیلی ام سنگین تشریف داشتن بهم داد وبعد نشست.

اصن یک ثانیه هم فکرشو نکنید که در سکوت خیره شدیم به همدیگه تا یخمون آب بشه!اصصصصصصصصلا ! از همون لحظه اول شروع کردیم... میتونم بکم به یک ثانیه هم نکشید تا غریبگیمون از بین بره!پسر جوان هم یک صندلی از یک میز دیگه آورد تا وسایلمونو بذاریم روش...

پرانتز باز

من با مگهان از طریق کامنتاش تو وبلاگ یک بزرگواری آشنا شدم...اون اوایل نظراتشو نمیخوندم...ولی وقتی زیاد شد نوشته هاش دیگه به چشمم اومد وحسی  که بهش داشتم ناخوشایند بود : )) بعد حدودا یک ماه گفتم برم یه نگاهی به وبلاگش بندازم...همون شد!

نظرم 180درجه تغییر کرد...خیلی صداقتو سادگیش برام قشنگ بود و اینکه بی ریا و غرض و خجالت مینوشت...ولی فکرمیکردم به بعضی چیزا تظاهر میکنه( مثلا شادوسرزنده بودنش) اما..

وقتی از نزدیک دیدمش اون 180 درجه قبلی به 360 درجه تغییر پیدا کرد...ینی مگهان کاملا برعکس تمام چیزایی بود که اون اول راجبش فکرمیکردم...اینم بگم که کیم کاردشیان با اون صورت مصنوعیش باید جلوی مگی لنگ بندازه

پرانتز بسته

وقتی که من اومده بودم هوا نیمه ابری بود اما روشن..خورشید هم تو آسمون بود...وقتی مگهان اومد و شروع به گپ زِن بوگودیم دِ نَفمَستم چی ببست ! فقط سر که بلند کردم دیدم کافه پر پر شده از عشاق و هوا گرگو میش

اگر دوربین مداربسته های کافه رو بذارن رو سرعت تند خیلی جالب میشه!میزها پر و خالی میشدن و ما همچنان سرجاهامون بودیم...بیخیالو سرخوش...من قبل از اینکه بیاد فکرمیکردم آخه ما چی داریم به هم بگیم!خصوصا منیکه کمتر از 10 تا کامنت تو وبش گذاشتم...ولی تا آخرین لحظه ای که همو بوسیدیم تا جدا بشیم همچنان حرف داشتیم...تازه حرفای من که همش موند :D

مگهان خیلی گرمو صمیمی بود خیلی باهام راحت بود ورعایت هیچیو نمیکرد : )) منظورم سکرت بازیه! که مثلا چیزیو از خودش نگه! چون بالاخره بار اوله!!!: )))) عاشقشش شدم

Dهیچکسم بهمون کاری نداشت با اینکه کافه واقعا شلوغو پر رفتامد بود اکثرا هم با گل سرخو کادو میومدن ...یه  صحنه هم داشت بغل گوش ما اتفاق میوفتاد که دیگه دخترخانومه لطف کردن کوتاه اومدن برگشتن نشستن رو صندلیشون : ))...دیگه بلند شدیم بریم حساب کنیم که دل دل میکردم صندوقدار جیگرم اونجا باشه تا مگهانم ببینتش...

و بود :Dالان جیگر مگهانم هست دیگه :P

اینجوری که نمیشه!من خیلی حرف دارم...ولی طولانی بشه از حوصله شما خارج میشه.بخصوص که من دارم تو وبلاگ یکی دیگه پست مینوسم :D

میدونم خیلی گنگ بود خاطرم! من خوب مینوشتما همیشه.الان استرس دارم!مگی داره اسمس میزنه درحال حاضر و هیچ خوش ندارم منتظرش بذارم برای جواب...باز خودشم خواهد نوشت احتمالا اگر صلاح ببینه...ببخشید چشمهاتونو خسته کردم

+من دیروز خیلی خسته و کلافه بودم مگهان ولی این جملت کافی بود که خستگی 3ماهم یجا از تنم بپره (...)دیروز می شد یکی از ناخوووش ترین روزهام باشه که عجیب خدا ، خدای عزیزم با همکاری فرشته ی چوپان! به کمکم اومد و نذاشت حتی یک قطره اشک تو چشمام بشینه (...)

ممنون که هستی و امیدوارم همیشه باشی ازین به بعد...

ارادتمند شما

چوپان