زندگی چقدر قشنگ میشه گاهی :)

من هیچ وقت برای کمک به هیچ کسی از آدمای دور و برم پول نگرفتم، هیچ وقت... همیشه میگم یک! ممکنه بهم اعتماد نداشته باشن! و دو(!) عموما هر کسی موردی رو برای کمک کردن دور و برش پیدا می کنه و منتظر دعوت من نیست.

اینجوریاس که هیچ وقت نگفتم یکی هست که نیاز داره فلانی، بیا و کمک کن...

بعد اینکه امروز وقتی از مراسم می اومدیم یکی از دوستای بابا بهش زنگ زد و گفت یه مشکل فوری داره و بچه ای رو می خوان عمل کنن که مادر و پدرش رو بخاطر مشکل قلبی از دست داده و برای عملش هنوز نیاز به مقداری پول دارن

بابا این ماه کار خیرش رو کرده بود و من شک ندارم خیلی خیلی دستش خالیه، ضمن اینکه متاسفانه جاهایی که کمک می کرده در جریان وضعیت مالی ما نیستن و فکر می کنن همه چیز مثل سابقه... بابا هم اصلا روش نمیشه بگه شرایط خوبی نداره، اینطوریه که از مامان قرض می گیره و کمک می کنه هنوز!!!!!

وقتی اومدیم خونه به خواهرم جریان رو گفتم و تصمیم گرفتیم از پول کارگاه برای این کار کنار بذاریم، که دیگه بابا هم دلش نمونه برای رد کردن در خواست اون بنده ی خدا... خودمونم قصد داشتیم یه کمکی کنیم و کجا بهتر از اینجا؟!

وقتی کاملا بی منظور برای دوستم تعریف می کردم گفت منم یه مبلغی می تونم کمک کنم و من با خودم فکر کردم این آدم از کجا مطمئنه که من آدم درستی هستم و چطور حاضره این مبلغ رو به من بده که به اون آقا بدم برای عمل؟ و البته خیلی خیلی خوشحال شدم از اینکه آدما هنوز به هم اعتماد می کنن...