وقتی می خواستی انصراف بدی من شیرت کردم، حالا تو هم بکن

 نمی فهمم چرا یک نفر از انصراف دادنم حمایت نمی کنه... به چه قیمتی باید برم و پول بریزم تو جیب دانشگاهی که آرزوی نابودیشو می کنم؟ واقعا این همه نفرت منو کی می تونه بفهمه؟ 

تمام وجودم می لرزه از فکر اینکه باید به بابام بگم و منتظر واکنشش باشم. نگران بابامم، وقتی دوستام اینقدر مخالفن پدرم چی می خواد بگه؟

هر روز بیشتر از دیروز میفهمم زندگی بخش اعظمش رنج و دردهای بی دلیله، واقعا بی دلیل...

+ وقتی ترم دو بودم، خواهرم به بابا گفت دوس نداره دانشگاهشو، متنفره و فقط بخاطر ما داره ادامه میده... بابام اومد بوسیدم، نازمو کشید، گفت برو، خیرت همینه... نمی دونم واقعا چه فکری با خودش می کرد. فقط می دونم خیر عذاب آوری بود. حالا دوباره بگم خواهرم بره بگه؟ خیلی سختشه اونم طفلک