یادمه ازش پرسیده بودم الحمدلله فیزیک که نخوندی؟ فیزیک هسته ای یا حتی محض؟ 

و پرسیده بود چرا اینو می پرسم و بعدتر جواب داده بود که نه. فیزیک نه... 

از همون اول خیلی چیزهاش منو یاد پسر عمه م می نداخت، حق داشتم به این رشته شک کنم، البته که دومین حدسم درست از آب در اومده بود، اما جای شکرش باقی بود که فیزیک خونده نبود. 

احساس می کردم اونم یه آدم شبیه به پسر عمه ست. اما دلم نمی خواست که باشه، این بود که ازش پرسیده بودم...

 کم کم میام در وصف عجیب بودن پسر عمه ی خسته و کم حوصله م می نویسم. شاید باورتون نشه ولی احساس می کنم یه روز از همین روزا درو باز می کنه میاد تو و لبخندشم رو لبشه... بهمون میگه آخ خیلی خسته م. یه چرت می زنم میام شام، حواستون باشه نمازمم نخوندم. تو همون حال رو کاناپه ی جلوی تلویزیون بخوابه و خستگی در کنه...